- plotkarka
- ż III, CMs. \plotkarkarce; lm D. \plotkarkarek«kobieta roznosząca, rozpowszechniająca plotki»
Plotkarka nie umiała utrzymać sekretu.
Słownik języka polskiego . 2013.
Plotkarka nie umiała utrzymać sekretu.
Słownik języka polskiego . 2013.
plotkarka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. plotkarkarce; lm D. plotkarkarek {{/stl 8}}{{stl 7}} kobieta robiąca, powtarzająca plotki; kobieta lubiąca plotkować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żona plotkarka znosiła do domu wszystkie nowinki. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
płotkarka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, CMc. płotkarkarce; lm D. płotkarkarek {{/stl 8}}{{stl 7}} kobieta płotkarz {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
płotkarka — ż III, CMs. płotkarkarce; lm D. płotkarkarek sport. «lekkoatletka uprawiająca biegi przez płotki» … Słownik języka polskiego
Zieliński-Palast in Kielce — Ostwärtige Gartenfront des Palastes; Orangerie und Treppenhaus Der Zieliński Palast in der polnischen Stadt Kielce ist nach Tomasz Zieliński[1] benannt und befindet sich in der Innenstadt. Der Gebäudekomplex mit neogotischen Elementen ist… … Deutsch Wikipedia
plotkara — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. plotkaraarze, {{/stl 8}}{{stl 7}}zgr. od rz. plotkarka: Złośliwa plotkarka. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pleciuch — m III, DB. a; lm M. y, DB. ów (także B.=M. zwykle o kobietach) pot. lekcew. «człowiek gadatliwy, lubiący mówić o byle czym; papla, gaduła, plotkarka, plotkarz» … Słownik języka polskiego
pleciuga — ż a. m odm. jak ż III, CMs. pleciugaudze; lm MB. pleciugagi, D. pleciugaug (także DB. pleciugagów tylko o mężczyznach) pot. «człowiek gadatliwy, lubiący mówić o byle czym; papla, gaduła; plotkarka, plotkarz» … Słownik języka polskiego
plociuch — m III, DB. a; lm M. y, DB. ów (także B.=M. zwykle o kobietach) pot. lekcew. «człowiek gadatliwy, papla, gaduła; plotkarka, plotkarz» … Słownik języka polskiego
plotkara — ż IV, CMs. plotkaraarze; lm D. plotkaraar zgr. od plotkarka … Słownik języka polskiego
szczekaczka — ż III, CMs. szczekaczkaczce; lm D. szczekaczkaczek 1. pot. «megafon uliczny, przez który okupanci hitlerowscy podawali wiadomości dla ludności polskiej» 2. pot. «kobieta gadatliwa, krzykliwa, kłótliwa, także: plotkarka» … Słownik języka polskiego