pneumatofor

m IV, D. -a, Ms. \pneumatofororze; lm M. -y

1. bot. pneumatofory «korzenie naziemne doprowadzające powietrze do systemu korzeniowego; występują u drzewiastych roślin bagiennych, głównie tropikalnych; korzenie oddechowe»

2. med. «tlenowy aparat oddechowy, w którym tlen do oddychania znajduje się w stanie gotowym (w butli)»

3. zool. «górna część ciała jednego z polipów kolonii rurkopławów, rozdęta w wypełniony gazem silny pęcherz, umożliwiający całej kolonii unoszenie się przy powierzchni morza»

‹z gr.›