- pobożność
- ż V, DCMs. \pobożnośćści, blm«bycie pobożnym, zachowanie wynikające z zasad człowieka pobożnego»
Prawdziwa, szczera, udana pobożność.
Odznaczać się pobożnością.
Słownik języka polskiego . 2013.
pobożność
Look at other dictionaries:
pobożność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. pobożnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} bycie pobożnym; postępowanie zgodne z nakazami religii : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prawdziwa, udawana pobożność. Kogoś cechuje pobożność. Pobożność myśli. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bojaźń — książk. Bojaźń boża «bogobojność, pobożność»: (...) żyjemy w czasach zamętu. Ludzie utracili bojaźń Bożą i wydaje się im, że sami mogą dyktować warunki Bogu, wciągać wiarę w swoje przyziemne, ludzkie przypadłości. O. Tokarczuk, Dom … Słownik frazeologiczny
bigoteria — ż I, DCMs. bigoteriarii, blm «fałszywa, manifestacyjna pobożność wyrażająca się w czysto zewnętrznych formach, przesadności w wypełnianiu praktyk religijnych i rygorystycznej postawie wobec innych ludzi; dewocja» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
dewocja — ż I, DCMs. dewocjacji, blm «przesadna, powierzchowna pobożność, nadgorliwość w wykonywaniu zewnętrznych praktyk religijnych przy braku wewnętrznej religijności; bigoteria» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
dewocyjny — dewocyjnyni przym. od dewocja Dewocyjna pobożność, religijność … Słownik języka polskiego
faryzeizm — m IV, D. u, Ms. faryzeizmzmie, blm 1. «poglądy, postawa faryzeuszy stronnictwa religijno politycznego w judaizmie» 2. przen. «obłuda, fałszywa pobożność, świętoszkowatość; faryzeuszostwo» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
faryzeusz — m II, DB. a; lm M. e a. owie, DB. y a. ów 1. hist. «członek stronnictwa religijno politycznego w starożytnej Judei, powstałego w II w. przed n.e., reprezentującego narodowy, konserwatywny kierunek w judaizmie i ścisły formalizm religijny» 2.… … Słownik języka polskiego
faryzeuszostwo — n III, Ms. faryzeuszostwowie, blm «zespół cech charakteryzujących faryzeusza; fałszywa pobożność, bigoteria, obłuda, hipokryzja» … Słownik języka polskiego
pobożnisia — ż I, DCMs. pobożnisiasi, W. pobożnisiasiu; lm D. pobożnisiaiś pogard. «kobieta udająca pobożność; świętoszka» … Słownik języka polskiego
pobożniś — m I, DB. pobożniśisia; lm M. pobożniśisie, DB. pobożniśisiów pogard. «człowiek udający pobożność; świętoszek» … Słownik języka polskiego
