- pociecha
- ż III, CMs. \pociechaesze; lm D. \pociechaech1. «pocieszenie, pokrzepienie ducha, ukojenie»
Doznać, zaznać pociechy.
Potrzebować, szukać pociechy.
Nieść komuś pociechę.
Przynosić komuś słowa pociechy.
2. «to, co przynosi ukojenie, zadowolenie, radość, przyjemność; zapomnienie»Szukać pociechy w pracy.
Ktoś, coś jest (staje się) czyjąś pociechą.
Ktoś ma z kogoś pociechę.
O, gdybym kiedy dożył tej pociechy, żeby te księgi zbłądziły pod strzechy. (Mickiewicz)
◊ Mała, słaba, niewielka pociecha z kogoś, czegoś «mała pomoc z kogoś, niewielka korzyść z czegoś»◊ Będzie z kogoś pociecha «ktoś stanie się jednostką wartościową»◊ (Mieć, było) sto pociech z kogoś, z czegoś «mieć uciechę z kogoś, z czegoś, bawić się czyimś kosztem, było dużo śmiechu z kogoś, z czegoś»3. pot. żart. «dziecko, w lm: potomstwo»Spacerować z pociechami.
Słownik języka polskiego . 2013.