Woda pociekła z kranu.
Łzy pociekły komuś z oczu.
Krew pociekła z rozbitego nosa.
Słownik języka polskiego . 2013.
po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… … Słownik języka polskiego
polać — dk Xb, polaćleję, polaćlejesz, polaćlej, polaćlał, polaćlali a. polaćleli polewać ndk I, polaćam, polaćasz, polaćają, polaćaj, polaćał, polaćany «oblać po wierzchu; zmoczyć coś lejąc płyn» Polać makaron sosem. Polać jezdnię wodą. polać się… … Słownik języka polskiego
popłynąć — dk Vb, popłynąćnę, popłynąćniesz, popłynąćpłyń, popłynąćnął, popłynąćnęła, popłynąćnęli, popłynąćnąwszy 1. «o wodzie, płynie: oddalić się płynąc, wypłynąć ze źródła, zacząć płynąć z jakiegoś miejsca, pociec gwałtownie» Woda popłynęła szerokim… … Słownik języka polskiego
potoczyć — dk VIb, potoczyćczę, potoczyćczysz, potoczyćtocz, potoczyćczył, potoczyćczony 1. «sprawić, aby coś się toczyło, przesuwało, popchnąć tocząc» Potoczyć wózek, piłkę. 2. przestarz. «wykonać czymś szeroki ruch» dziś żywe we fraz. Potoczyć (dookoła)… … Słownik języka polskiego
puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… … Słownik języka polskiego
potoczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tocząc się, obracając się, przemieścić się w jakimś kierunku, zbliżyć się do jakiegoś miejsca : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kamień potoczył się po stoku. Kulka spadła ze stołu i potoczyła … Langenscheidt Polski wyjaśnień
