biernie

biernie
\biernieej
przysłów. od bierny

Zachowywać się biernie.

Biernie przyjmować nieszczęścia.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • biernie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. bierny: Biernie poddawać się losowi. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • baran — 1. pot. Iść, dać się prowadzić itp. jak stado baranów «iść bez oporu, zachowując się biernie»: Co z was za mężczyźni, dajecie się mu wszędzie prowadzić jak stado baranów (...). Roz tel 1998. 2. Wziąć, brać, nieść, nosić itp. kogoś na barana… …   Słownik frazeologiczny

  • kula — 1. Kula u nogi «o czymś, o kimś przeszkadzającym w czymś, będącym zawadą, ciężarem»: Żenisz się. Okazuje się, że przy twojej dynamice ta uległa i biernie podporządkowująca się, to dopiero kula u nogi. Funkcjonuje w twoim przedsiębiorczym życiu… …   Słownik frazeologiczny

  • założyć — 1. Czekać, siedzieć z założonymi rękami (rękoma) «nic nie robić, przyglądać się czemuś biernie»: – I stryj ma zamiar czekać tak z założonymi rękami na wizytę mordercy? – A co mam robić? T. Kostecki, Dom. Jeśli rzeczywiście niczego nie można było… …   Słownik frazeologiczny

  • zakładać — 1. Czekać, siedzieć z założonymi rękami (rękoma) «nic nie robić, przyglądać się czemuś biernie»: – I stryj ma zamiar czekać tak z założonymi rękami na wizytę mordercy? – A co mam robić? T. Kostecki, Dom. Jeśli rzeczywiście niczego nie można było… …   Słownik frazeologiczny

  • aeroplankton — m IV, D. u, Ms. aeroplanktonnie, blm biol. «ogół drobnych organizmów zwierzęcych i roślinnych, takich jak małe owady, pyłek kwiatowy, zarodniki, unoszących się biernie w atmosferze z prądami powietrza; anemoplankton» …   Słownik języka polskiego

  • baran — m IV, DB. a, Ms. barannie; lm M. y 1. «samiec owcy domowej i owiec dzikich» Baran prowadzący stado owiec. Trzebienie baranów. ∆ zootechn. Baran angielski «królik o bardzo długich, zwisających uszach, hodowany ze względu na mięso; w lm: rasa tych… …   Słownik języka polskiego

  • cierpiętnica — ż II, DCMs. cierpiętnicacy; lm D. cierpiętnicaic «kobieta cierpiąca biernie, lubująca się w przeżywaniu cierpień; męczennica» …   Słownik języka polskiego

  • cierpiętnik — m III, DB. a, N. cierpiętnikkiem; lm M. cierpiętnikicy, DB. ów «człowiek biernie poddający się cierpieniom, lubujący się w przeżywaniu cierpień; męczennik» …   Słownik języka polskiego

  • drzemać — ndk IX, drzemaćmię, drzemaćmiesz, drzem, drzemaćał «być w półśnie, lekko, czujnie spać» Drzemał i budził się co chwila. Lubi drzemać po obiedzie. przen. a) «pozostawać w bezruchu, być bezczynnym, biernie istnieć» Wiatr drzemał w liściach drzew.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”