- podsunąć
- dk Vb, \podsunąćnę, \podsunąćniesz, \podsunąćsuń, \podsunąćnął, \podsunąćnęła, \podsunąćnęli, \podsunąćnąwszy, \podsunąćnięty - podsuwać ndk I, \podsunąćam, \podsunąćasz, \podsunąćają, \podsunąćaj, \podsunąćał, \podsunąćany1. «suwając umieścić coś pod czymś, przybliżyć do czegoś, do kogoś (zwykle po to, żeby umożliwić korzystanie z tego); przysunąć, podać, dostarczyć w sposób nie rzucający się w oczy»
Podsunąć komuś fotel, krzesło.
Podsunąć gościowi półmisek z mięsem.
Podsunąć pod chorego prześcieradło.
◊ Podsunąć coś pod oczy, pod nos «pokazać coś wyraźnie, zbliżając do oczu, do nosa»◊ Podsunąć pomysł, myśl, radę itp. «podpowiedzieć coś; zaproponować, podszepnąć, zasugerować»2. «włożyć coś ukradkiem, zwykle w celu oszukania kogoś»Podsunąć komuś fałszywy dokument.
3. częściej ndk, rzad. «przypisywać komuś coś niesłusznie; wmawiać, imputować»podsunąć się - podsuwać się «podejść blisko (zwykle po cichu, ukradkiem); sunąc zbliżyć się do czegoś; przybliżyć się, przysunąć się»Podsunęła się do okna, by wyjrzeć na ulicę.
Oddział cicho podsunął się pod straże nieprzyjaciela.
Słownik języka polskiego . 2013.