podyktować

podyktować
dk IV, \podyktowaćtuję, \podyktowaćtujesz, \podyktowaćtuj, \podyktowaćował, \podyktowaćowany
1. «powiedzieć lub przeczytać piszącemu to, co ma napisać, zanotować»

Podyktować komuś list, podanie.

Podyktować plan lekcji, rozkład dnia.

2. «narzucić, nakazać komuś coś; spowodować»

Podyktować komuś warunki.

Zgodzić się na to, co ktoś podyktował.

Sędzia podyktował rzut karny.

Coś podyktowane koniecznością, praktycznymi względami.

Sojusz podyktowany nakazami historii.

przen. «podsunąć, wskazać»

Serce, sumienie coś podyktowało komuś.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • podyktować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dyktować {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dyktować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, dyktowaćtuję, dyktowaćtuje, dyktowaćany {{/stl 8}}– podyktować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odczytywać lub mówić głośno, wyraźnie tekst, który ma być… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pismo — n III, Ms. piśmie 1. blm «zespół znaków graficznych będących znakami dźwięków lub pojęć; ogół liter składających się na dany alfabet» Pismo maszynowe, ręczne. Krój, format, rodzaj pisma. Wynalazek pisma. ∆ Pismo alfabetyczne «pismo, w którym… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”