- pokalać
- dk I, \pokalaćam, \pokalaćasz, \pokalaćają, \pokalaćaj, \pokalaćał, \pokalaćany1. książk. «zhańbić, skompromitować, zbezcześcić»
Nigdy nie pokalał rąk biciem.
Pokalał własne nazwisko.
2. przestarz. «zanieczyścić, powalać kałem»Zły to ptak, który własne pokalać śmie gniazdo. (Lechoń)
pokalać się strona zwrotna czas. pokalać w zn. 1Nigdy nie pokalał się kradzieżą.
Słownik języka polskiego . 2013.