- policzyć
- dk VIb, \policzyćczę, \policzyćczysz, \policzyćlicz, \policzyćczył, \policzyćczony1. «sprawdzić, ile czegoś jest, dodając do siebie poszczególne jednostki; zliczyć, porachować, zsumować coś»
Policzyć coś na maszynie, na liczydłach, na palcach.
Policzyć, ile osób się zebrało.
Policzyć pieniądze, paczki, książki.
◊ Móc policzyć kogoś lub coś na palcach (na palcach jednej ręki) «o nielicznych osobach, o czymś występującym w małej liczbie»◊ Czyjeś dni, godziny, chwile są policzone «o kimś, kto niezadługo umrze, czyja śmierć jest bliska; o jakimś okresie dobiegającym końca»◊ posp. Policzyć komuś kości, żebra, zęby «zbić kogoś mocno»2. «wymienić kolejno liczby»Policzyć do dziesięciu, do stu.
3. «podać, uwzględnić w rachunku, doliczyć do rachunku; kazać sobie za coś zapłacić»Policzyć koszty w dwójnasób.
Mało policzyli mu za tę robotę.
Drogo policzyć za uszycie ubrania.
4. przestarz. «umieścić w liczbie czegoś; uznać, poczytać za coś lub za kogoś, włączyć, zaliczyć do czegoś»Policzyć coś za winę, za zasługę.
◊ Coś będzie komuś policzone «coś będzie komuś uznane za zasługę przy jego ocenie»◊ Policzyć coś na karb czegoś, np. roztargnienia, młodości «wytłumaczyć, usprawiedliwić coś czymś, np. roztargnieniem, młodością»policzyć się1. «o wielu osobach: policzyć siebie, swoją grupę, swój zespół»2. «zrobić z kimś obrachunki; obliczyć się, porachować się, rozliczyć się»Zapłacę całą sumę, a potem się policzymy.
◊ Policzyć się z kimś «zemścić się za coś, odpłacić komuś za wyrządzoną krzywdę»
Słownik języka polskiego . 2013.