- porzekadło
- n III, Ms. \porzekadłodle; lm D. \porzekadłodeł«utarte powiedzenie, rodzaj przysłowia; sentencja, maksyma»
Stare, ludowe porzekadło.
Słownik języka polskiego . 2013.
porzekadło
Look at other dictionaries:
porzekadło — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. porzekadłodle; lm D. porzekadłodeł {{/stl 8}}{{stl 7}} przysłowie, sentencja, maksyma, zwykle zawierające jakieś prawdy życiowe : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ludowe porzekadło. Porzekadła o miłości. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
koza — m IV, CMs. kozazie; lm D. kóz 1. «Capra hircus, zwierzę domowe z rodziny pustorożców, ssące, przeżuwające, hodowane w wielu rasach dla mleka, wełny, mięsa, skóry; koza domowa; potocznie: samica tego zwierzęcia» Biała, czarna, łaciata koza. Stado… … Słownik języka polskiego
samochwała — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. samochwałaale; lm MB. samochwałały, D. samochwałaał (także DB. samochwałałów tylko o mężczyznach) pot. «osoba, człowiek lubiący się chwalić» Samochwała w kącie stała, nic nie robiła, tylko się chwaliła. (porzekadło) … Słownik języka polskiego
tere-fere — ndm pot. «powiedzenie, opowiadanie pozbawione sensu; bzdury, głupstwa, plecenie» ∆ Tere fere kuku a. tere fere kuku, strzela baba z łuku «porzekadło wyrażające powątpiewanie o prawdzie tego, co ktoś mówi lub lekceważenie tego; bzdura, blaga» … Słownik języka polskiego
