porzucić

porzucić
dk VIa, \porzucićcę, \porzucićcisz, \porzucićrzuć, \porzucićcił, \porzucićcony - porzucać ndk I, \porzucićam, \porzucićasz, \porzucićają, \porzucićał, \porzucićany
1. «opuścić, zostawić kogoś, coś; rozstać się z kimś, czymś; odstąpić»

Porzucić kraj, ojczyznę, dom, dzieci, żonę.

Uciekający porzucili rannych.

Cmentarzysko porzuconych samochodów.

2. «przestać coś czynić, uprawiać; przestać działać, pracować; poniechać, zaniechać czegoś; rzucić, zarzucić, zaniedbać coś»

Porzucić pracę, zajęcia, posadę, szkołę, studia.

Porzucić sztukę, medycynę.

◊ Porzucić pióro «przestać pisać, zaniechać twórczości literackiej»
3. porzucać

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • porzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, porzucaćam, porzucaća, porzucaćają, porzucaćany {{/stl 8}}– porzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, porzucaćcę, porzucaćci, porzucaćrzuć, porzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • opuścić — dk VIa, opuszczę, opuścićcisz, opuść, opuścićcił, opuszczony opuszczać ndk I, opuścićam, opuścićasz, opuścićają, opuścićaj, opuścićał, opuścićany 1. «zmienić położenie czegoś przez skierowanie ku dołowi; zniżyć, zwiesić, spuścić» Opuścić rękę.… …   Słownik języka polskiego

  • zostawić — dk VIa, zostawićwię, zostawićwisz, zostawićstaw, zostawićwił, zostawićwiony zostawiać ndk I, zostawićam, zostawićasz, zostawićają, zostawićaj, zostawićał, zostawićany 1. «przynieść coś i położyć, nie wziąć, nie zabrać czegoś ze sobą, nie ruszyć… …   Słownik języka polskiego

  • dotrzymać — 1. Dotrzymać komuś kroku a) «iść z kimś z tą samą szybkością»: Biegniemy leśnymi ścieżkami koło Spały. Przez kilometr próbuję dotrzymać Dorocie kroku. TSt 7/2000. b) «rozwijać się w tym samym tempie, dorównywać komuś w czymś»: Przyjdzie chwila,… …   Słownik frazeologiczny

  • dotrzymywać — 1. Dotrzymać komuś kroku a) «iść z kimś z tą samą szybkością»: Biegniemy leśnymi ścieżkami koło Spały. Przez kilometr próbuję dotrzymać Dorocie kroku. TSt 7/2000. b) «rozwijać się w tym samym tempie, dorównywać komuś w czymś»: Przyjdzie chwila,… …   Słownik frazeologiczny

  • kąt — 1. Chodzić, pot. łazić, tłuc się z kąta w kąt «chodzić bez celu w jakimś pomieszczeniu, zwykle na skutek zdenerwowania, niepokoju lub znudzenia, nie mogąc sobie znaleźć miejsca»: Marudził po domu, łaził z kąta w kąt, w południe dopiero wyszedł na …   Słownik frazeologiczny

  • pastwa — 1. Być, stać się, paść itp. pastwą czegoś, kogoś «stać się czyimś łupem, ulec zniszczeniu»: Tak oboje mieli umrzeć z głodu i pragnienia lub stać się pastwą dzikich zwierząt. S. Kłosiewicz, Ptaki. Pastwą grabieży padła też siedziba biskupa… …   Słownik frazeologiczny

  • puścić — 1. pot. Puszczać gazy, euf. wiatry, posp. bąki, puścić bąka «wydalać, wydalić, wydzielać, wydzielić gazy fizjologiczne przez odbyt»: (...) wszyscy udawali, że śpią, chrapali, puszczali bąki, przewracali się z chrzęstem sienników. W. Kowalewski,… …   Słownik frazeologiczny

  • puszczać — 1. pot. Puszczać gazy, euf. wiatry, posp. bąki, puścić bąka «wydalać, wydalić, wydzielać, wydzielić gazy fizjologiczne przez odbyt»: (...) wszyscy udawali, że śpią, chrapali, puszczali bąki, przewracali się z chrzęstem sienników. W. Kowalewski,… …   Słownik frazeologiczny

  • rok — 1. Rok w rok, rok po roku «każdego roku»: Rok w rok, nie zwracając uwagi na ostrzeżenia dermatologów, wiele osób przesadza z opalaniem się. Cosm 8/2000. (...) rok po roku otrzymywałam niewielkie, ale liczące się awanse. WO 15/01/2000. 2. Z roku… …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”