potępić

potępić
dk VIa, \potępićpię, \potępićpisz, \potępićtęp, \potępićpił, \potępićpiony - potępiać ndk I, \potępićam, \potępićasz, \potępićają, \potępićaj, \potępićał, \potępićany
1. «uznać coś za złe, ocenić negatywnie, uznać kogoś winnym czegoś; zganić, napiętnować»

Potępić czyjeś wystąpienie, zachowanie.

Potępić wojnę.

Nie potępiaj go za błędy młodości.

przen.

Potępiające spojrzenie.

2. częściej dk i w imiesł. biernym «w religiach chrześcijańskich: uznać kogoś za winnego, zasługującego na karę piekła; pozbawić zbawienia; skazać na piekło»

Dusza potępiona.

3. tylko dk «w odniesieniu do wielu ostrych przedmiotów: uczynić tępymi, stępić»

Potępić nożyki w maszynce do mięsa.

potępić się «o wielu ostrych przedmiotach: ulec stępieniu, stępieć»

Potępiły się żyletki, noże kuchenne.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • potępić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}potępiać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}potępić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, potępićpię, potępićpi, potępićpiony {{/stl 8}}{{stl 7}} uczynić tępymi wiele ostrych… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • potępić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o wielu ostrych przedmiotach: ulec stępieniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Potępiły się wszystkie noże. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • potępiać – potępić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}w czambuł {{/stl 13}}{{stl 7}} potępić kategorycznie; wszystko lub wszystkich bez wyjątku; w całości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Potępiano w czambuł wszelkie przejawy indywidualizmu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • potępiać — → potępić …   Słownik języka polskiego

  • rzucić — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… …   Słownik frazeologiczny

  • rzucać — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… …   Słownik frazeologiczny

  • czambuł — m IV, D. u, Ms. czambułule; lm M. y «dawny zbrojny oddział tatarski» w czambuł «ogólnie, w całości, bez wyjątku» Potępić wszystkich w czambuł. ‹ukr. z tur.› …   Słownik języka polskiego

  • napiętnować — dk IV, napiętnowaćnuję, napiętnowaćnujesz, napiętnowaćnuj, napiętnowaćował, napiętnowaćowany 1. «uznać coś za zło, za hańbę, ostro potępić kogoś lub coś (zwykle wobec opinii ogółu, środowiska)» Napiętnować kogoś publicznie. Napiętnować czyjeś… …   Słownik języka polskiego

  • potępienie — n I 1. rzecz. od potępić. 2. lm D. potępieniepień «ocena, wyrok potępiający» Ich postępowanie spotkało się z ogólnym potępieniem. 3. «w religii chrześcijańskiej: utrata zbawienia, kara piekła» zwykle w wyrażeniu: Wieczne potępienie …   Słownik języka polskiego

  • potępiony — potępionypieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. potępić (p.) potępiony w użyciu rzecz., książk. «potępieniec» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”