potrafić

potrafić
dk a. ndk VIa, \potrafićfię, \potrafićfisz, \potrafićtraf, \potrafićfił
1. «zdołać dokazać czegoś, zrobić coś; być w stanie, móc, umieć»

Potrafi tego dokonać.

Potrafiła dobrze pracować.

Pokaż, co potrafisz.

Nie potrafił rozwiązać zadania.

2. «posunąć się do pewnych granic w swoim postępowaniu; osiągnąć pewien stan»

Potrafił parę dni nie wracać do domu.

Potrafił zasnąć w teatrze.

Jaki potrafisz być okrutny!


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • potrafić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk a. ndk VIIb, potrafićfię, potrafićfi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być w stanie zrobić coś, dokazać czegoś, umieć coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Potrafiła dobrze gotować, piec. Nie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • potrafić — Każdy głupi to potrafi zob. głupi 4. Nie potrafić utrzymać języka za zębami zob. utrzymać 2 …   Słownik frazeologiczny

  • nie (umieć, potrafić) zrobić kroku — {{/stl 13}}{{stl 8}}{bez kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} być całkowicie uzależnionym od kogoś, nie mieć własnej woli : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie potrafił zrobić kroku bez matki. Kroku nie zrobił bez pomocy kolegów. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… …   Słownik języka polskiego

  • umieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIb, umiem, umie, umieją, umiał, umieli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mieć opanowaną jakąś wiedzę, znać coś; wykazywać znajomość czegoś; być biegłym w czymś; mieć talent do czegoś …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • потрафить — уже в 1701 г., при Петре I; см. Христиани 55. Из польск. potrafic попасть ; ср. трафить …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …   Słownik frazeologiczny

  • pazurek — Mieć pazurki «potrafić kogoś dotknąć, zranić» Z górki na pazurki zob. górka 2 …   Słownik frazeologiczny

  • szczęśliwy — 1. Mieć szczęśliwą rękę (w czymś, do czegoś) «zajmując się czymś, odnosić w tym sukcesy, potrafić coś dobrze wybrać, dobrze się czymś zająć»: Człowiek, którego z dumą prezentujemy w „Asach Polsatu”, wiceprezydent Żor, ma niezwykle szczęśliwą rękę …   Słownik frazeologiczny

  • utrzymać — 1. Coś jest utrzymane w jakichś barwach, w jakimś stylu, tonie, nastroju, w jakiejś tonacji itp. «coś ma jakieś barwy, jakiś styl, ton, nastrój, charakter itp.»: Ściany utrzymane są w barwach odpowiadających kolorom kwiatów. Viva 20/2000. W sumie …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”