- potrącić
- dk VIa, \potrącićcę, \potrącićcisz, \potrącićtrąć, \potrącićcił, \potrącićcony - potrącać ndk I, \potrącićam, \potrącićasz, \potrącićają, \potrącićaj, \potrącićał, \potrącićany1. «przechodząc obok, uderzyć z lekka kogoś lub coś, zwykle przez nieuwagę, niechcący; dotykając poruszyć, trącić, szturchnąć; o pojazdach: przejeżdżając obok, uderzyć kogoś, coś, zawadzić o kogoś, o coś»
Potrącać przechodniów na ulicy.
Potrącić krzesło.
Ciężarówka potrąciła rowerzystę.
2. «napomknąć o czymś w mowie lub piśmie, nadmienić o czymś mimochodem, poruszyć coś pobieżnie»Potrącić w rozmowie o kwestię wyjazdu.
W dyskusji potrącono o sprawy drażliwe.
3. «odliczyć pewną kwotę od jakiejś ogólnej sumy, należności tytułem podatku, kary itp.»Potrącać z pensji, z premii.
potrącić się - potrącać się «trącić, szturchnąć jeden drugiego»Potrącili się w przejściu.
Przechodnie potrącają się na ulicy.
Słownik języka polskiego . 2013.