- pouczający
- imiesł. przymiotnikowy czynny czas. pouczać (p. pouczyć)pouczający w użyciu przym. «mogący pouczyć, służący za wzór; budujący, umoralniający»
Pouczająca lekcja, historia.
Pouczająca książka.
Słownik języka polskiego . 2013.
Pouczająca lekcja, historia.
Pouczająca książka.
Słownik języka polskiego . 2013.
pouczający — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który poucza, zawiera informacje kształtujące czyjeś postępowanie; budujący, mogący być wzorem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pouczająca lektura. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dydaktyczny — 1. «dotyczący nauczania, dydaktyki; pedagogiczny» Praca dydaktyczna. 2. «moralizatorski, pouczający» Sens dydaktyczny utworu … Słownik języka polskiego
instruktywny — instruktywnyniejszy «pouczający, kształtujący» Instruktywne uwagi. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
mentor — m IV, DB. a, Ms. mentororze; lm M. mentororzy, DB. ów 1. przestarz. dziś książk. «nauczyciel, wychowawca, mądry doradca» Pobierać lekcje u drogich mentorów. 2. «człowiek stale pouczający kogoś, lubiący prawić morały» Przybierać wobec kogoś ton… … Słownik języka polskiego
mentorski — mentorskiscy «właściwy mentorowi; pouczający, moralizujący» Mentorski ton … Słownik języka polskiego
pouczająco — przysłów. od pouczający Odezwać się, przemówić do kogoś pouczająco … Słownik języka polskiego
mentorski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib {{/stl 8}}{{stl 7}} cechujący mentora; moralizatorski, pouczający : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przybierać wobec kogoś mentorski ton. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
morał — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. morałale {{/stl 8}}{{stl 7}} pouczający wniosek sformułowany bezpośrednio w utworze literackim lub jednoznacznie wynikający z jego treści; nauka umoralniająca : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bajka z morałem. Z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień