pouczyć

pouczyć
dk VIb, \pouczyćczę, \pouczyćczysz, \pouczyćucz, \pouczyćczył, \pouczyćczony - pouczać ndk I, \pouczyćam, \pouczyćasz, \pouczyćają, \pouczyćaj, \pouczyćał, \pouczyćany
1. «przekazać komuś wiedzę o czymś; nauczyć, objaśnić, poinformować»

Pouczyć kogoś o nowych obowiązkach.

Instrukcja pouczająca, jak uruchomić lodówkę, odkurzacz.

2. «dać komuś radę, wskazówkę; zalecić coś, zwrócić uwagę»

Należy pouczyć dziecko, żeby nie hałasowało.

Nie ośmielał się pouczać starszych.

Policja poucza nieuważnych kierowców.

3. tylko dk «spędzić jakiś czas na uczeniu kogoś»

Pouczyć dzieci śpiewu.

pouczyć się
1. «zająć się przez pewien czas nauką, uczeniem się»

Pouczę się trochę, a potem pójdę na spacer.

2. rzad. «przyswoić sobie od kogoś jakieś wiadomości; poinformować się»

Pouczyć się u adwokata, jak należy postąpić.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • pouczyć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}pouczać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}pouczyć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VII, pouczyćczę, pouczyćczy, pouczyćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} uczyć kogoś przez pewien czas :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pouczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uczyć się przez pewien czas : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pouczę się do południa. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} zasięgnąć u kogoś informacji;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pouczać — → pouczyć …   Słownik języka polskiego

  • pouczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, pouczaćam, pouczaća, pouczaćają, pouczaćany {{/stl 8}}– pouczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, pouczaćczę, pouczaćczy, pouczaćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powiadamiać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pouczający — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. pouczać (p. pouczyć) pouczający w użyciu przym. «mogący pouczyć, służący za wzór; budujący, umoralniający» Pouczająca lekcja, historia. Pouczająca książka …   Słownik języka polskiego

  • pouczenie — n I 1. rzecz. od pouczyć. 2. lm D. pouczenieeń «wskazówka dotycząca postępowania; rada, zalecenie» Otrzymać pouczenie w jakiejś sprawie. Wysłuchać cierpliwie pouczeń. Udzielać komuś pouczeń. pouczenie się rzecz. od pouczyć się …   Słownik języka polskiego

  • otworzyć — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust …   Słownik frazeologiczny

  • otwierać — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust …   Słownik frazeologiczny

  • przysiąść — fałdów «zabrać się do intensywnej pracy, zwłaszcza umysłowej, pilnie popracować, pouczyć się»: Koniecznie znajdź czas na to, by przygotować kilka podstawowych szablonów dokumentów. Jeżeli nie da się inaczej, przysiądź nawet fałdów po godzinach. Z …   Słownik frazeologiczny

  • przysiadać — Przysiąść fałdów «zabrać się do intensywnej pracy, zwłaszcza umysłowej, pilnie popracować, pouczyć się»: Koniecznie znajdź czas na to, by przygotować kilka podstawowych szablonów dokumentów. Jeżeli nie da się inaczej, przysiądź nawet fałdów po… …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”