- poufale
- \poufaleej«w sposób poufały, bezceremonialnie, swobodnie, familiarnie»
Rozmawiać z kimś poufale.
Traktować kogoś bardziej poufale niż dotychczas.
Odnosić się do kogoś coraz to poufalej.
Słownik języka polskiego . 2013.
poufale
Look at other dictionaries:
poufale — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., poufaleej {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób świadczący o wzajemnej równości i koleżeństwie; bezceremonialnie, swobodnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poufale poklepał go po ramieniu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kopa — 1. pot. Kopa (kopę) lat a) «bardzo dawno, bardzo długo»: – Żyje się jakoś, co? – No wiesz. Żeby tylko tak dalej. – Jasne. Kopę lat cię nie widziałem. – Ja ciebie też. I. Iredyński, Dzień. b) «poufałe, radosne powitanie używane w stosunku do… … Słownik frazeologiczny
batiuszka — [wym. batiuszka] m odm. jak ż III, CMs. batiuszkaszce; lm M. batiuszkaszkowie, D. batiuszkaszków «poufale o księdzu prawosławnym» ‹ros.› … Słownik języka polskiego
brach — m III, DB. a; lm M. y, DB. ów, zwykle w W. «poufale, rubasznie: „bracie! (p. brat w zn. 2)» Funduj, brachu, piwo. Zmizerniałeś, brachu … Słownik języka polskiego
bratać — ndk I, brataćam, brataćasz, brataćają, brataćaj, brataćał «czynić braćmi, łączyć, jednoczyć, zespalać» Nieszczęście brata ludzi. bratać się «nawiązywać zażyłe, przyjazne, poufałe stosunki, być w bliskich stosunkach, przyjaźnić się» Bratać się z… … Słownik języka polskiego
cześć — ż V, DCMs. czci, blm 1. «szacunek, poważanie, poszanowanie, uznanie; kult, uwielbienie» Postawa pełna czci. Mieć kogoś, coś w wielkiej czci. Otaczać kogoś, coś czcią. Ucałować coś ze czcią. Żywić dla kogoś cześć. ◊ Cześć komuś, czemuś «skrót… … Słownik języka polskiego
człeczysko — m a. n odm. jak n II, N. człeczyskokiem; lm D. człeczyskoków (człeczyskoysk) «poufale, ze współczuciem lub politowaniem o człowieku» Biedne człeczysko. Poczciwy człeczysko … Słownik języka polskiego
człowieczysko — m a. n odm. jak n II, N. człowieczyskokiem; lm M. człowieczyskoka, D. człowieczyskoków (człowieczyskoysk) «poufale lub z odcieniem pobłażliwości o człowieku» Niezgrabne człowieczysko. Poczciwy człowieczysko … Słownik języka polskiego
czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… … Słownik języka polskiego
dziewuszka — ż III, CMs. dziewuszkaszce; lm D. dziewuszkaszek «pieszczotliwie o dziewczynce; czasem poufale o dziewczynie, pannie» Nieśmiała dziewuszka … Słownik języka polskiego
