Powałęsać się trochę po mieście.
Powałęsać się po świecie.
Słownik języka polskiego . 2013.
pobłąkać się — dk I, pobłąkać sięam się, pobłąkać sięasz się, pobłąkać sięają się, pobłąkać sięaj się, pobłąkać sięał się «spędzić pewien czas na błąkaniu się, chodzeniu bez celu, spacerowaniu; pobłądzić, powałęsać się» Pobłąkać się wśród drzew, po ulicach.… … Słownik języka polskiego
pobłąkać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, pobłąkać sięam się, a się, ają się {{/stl 8}}{{stl 7}} spędzić jakiś czas na chodzeniu bez celu; pochodzić trochę; pospacerować; powałęsać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pobłąkał się trochę po komnatach starego zamku … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powłóczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} spędzić pewien czas na włóczeniu się, wędrówce bez celu; powałęsać się, połazić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powłóczyć się po lesie, po mieście. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pokręcić — dk VIa, pokręcićcę, pokręcićcisz, pokręcićkręć, pokręcićcił, pokręcićcony rzad. pokręcać ndk I, pokręcićam, pokręcićasz, pokręcićają, pokręcićaj, pokręcićał, pokręcićany 1. «kręcąc obrócić kilka razy» Pokręcić korbkę a. korbką, kurek, śrubę. ◊… … Słownik języka polskiego
powłóczyć — ndk a. dk VIb, powłóczyćczę, powłóczyćczysz, powłóczyćwłócz, powłóczyćczył 1. ndk «ciągnąć, wlec za sobą» Powłóczyć za sobą welon. ◊ Powłóczyć nogami, pantoflami, trepami itp. «sunąć po ziemi, nie odrywając stopy» ◊ Ledwo nogami powłóczyć «iść z… … Słownik języka polskiego
po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… … Słownik języka polskiego
pobujać — dk I, pobujaćam, pobujaćasz, pobujaćają, pobujaćaj, pobujaćał, pobujaćany 1. «spędzić jakiś czas na bujaniu, huśtaniu kogoś albo czegoś, wprawić w jednostajny ruch; pokołysać, pohuśtać» Przez chwilę pobujała płaczące niemowlę. Wysokie fale… … Słownik języka polskiego
pobłądzić — dk VIa, pobłądzićdzę, pobłądzićdzisz, pobłądzićbłądź, pobłądzićdził 1. «nieświadomie zboczyć z właściwej drogi, zmylić drogę; zbłądzić, zabłądzić» Pobłądzić w lesie. W tak gęstej mgle łatwo można było pobłądzić. Wziął przewodnika, aby nie… … Słownik języka polskiego
