powodzenie

powodzenie
n I
1. rzecz. od powodzić.
2. «pomyślny obrót rzeczy, szczęście, sukces, pożądany wynik»

Niespodziewane, szalone, wielkie, zasłużone powodzenie.

Powodzenie wyprawy.

Powodzenie w handlu, w interesach, w nauce, w polowaniu, w zawodzie.

Trud, wysiłek uwieńczony powodzeniem.

3. «popularność, wziętość, wzięcie»

Powodzenie u kobiet.

Mieć powodzenie.

Cieszyć się powodzeniem.

Powodzenie psuje, zepsuło kogoś.

z powodzeniem «dobrze, w sposób udany, z dobrym skutkiem, wynikiem, pomyślnie; licząc na dobry skutek, śmiało»

Grać, występować na scenie z powodzeniem.

Możesz z powodzeniem przystąpić do egzaminów.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • powodzenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pomyślny, korzystny bieg spraw, udawanie się działań, zamierzeń; też: sukces, pożądany rezultat czegoś; szczęście, pomyślność : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • z powodzeniem — → powodzenie …   Słownik języka polskiego

  • dane — Mieć (wszelkie) dane... «mieć duże szanse na powodzenie»: Brecht stał się (...) więc najbardziej samotnym poetą Niemiec, choć marzył o tym, i miał dane, by stać się bardem zwykłych ludzi. M. Dziewulska, Artyści. (...) sztuka miała wszelkie dane… …   Słownik frazeologiczny

  • gwiazda — 1. Czyjaś gwiazda gaśnie «ktoś przestaje być popularny, traci szczęście, powodzenie, sławę»: Widzę od paru lat, jak powoli gaśnie moja gwiazda i ja gasnę. T. Konwicki, Świat. 2. Gwiazda przewodnia «ideał, do którego się dąży, cel przyświecający… …   Słownik frazeologiczny

  • fortuna — ż IV, CMs. fortunanie 1. blm «los, dola, traf, zwłaszcza dobry los, szczęście, powodzenie» Ślepa fortuna. Dary, łaski fortuny. Kusić fortunę. Fortuna uśmiecha się do kogoś. ◊ Dziecię, ulubieniec, wybraniec itp. fortuny «człowiek cieszący się… …   Słownik języka polskiego

  • opuścić — dk VIa, opuszczę, opuścićcisz, opuść, opuścićcił, opuszczony opuszczać ndk I, opuścićam, opuścićasz, opuścićają, opuścićaj, opuścićał, opuścićany 1. «zmienić położenie czegoś przez skierowanie ku dołowi; zniżyć, zwiesić, spuścić» Opuścić rękę.… …   Słownik języka polskiego

  • szczęśliwy — szczęśliwywi, szczęśliwywszy 1. «mający szczęście, powodzenie, doznający szczęścia, pełen szczęścia, uszczęśliwiony; wyrażający szczęście» Szczęśliwi ludzie. Szczęśliwe oczy. Szczęśliwy uśmiech. Być szczęśliwym w małżeństwie. 2. «przynoszący… …   Słownik języka polskiego

  • zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film …   Słownik języka polskiego

  • Бакалович, Степан Владиславович — У этого термина существуют и другие значения, см. Бакалович. Степан Бакалович Stefan Bakałowicz Дата рождения …   Википедия

  • dar — 1. Dar fortuny, losu «cecha człowieka, która może mu przynieść w życiu powodzenie; także: zdarzenia, okoliczności pomyślne dla człowieka, zaistniałe bez jego wysiłku lub udziału»: Wiedział o swojej niewątpliwej urodzie i zdawał się ten dar losu… …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”