Powoził ich trochę samochodem po mieście.
Powoziła dziecko po parku.
Powozić koniem a. w (jakiegoś) konia.
Jechał bryczką sam powożąc.
Sanki powożone psami.
Wóz powożony końmi.
Słownik języka polskiego . 2013.
powozić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, powozićwożę, powozićzi, powozićwoź || powozićwóź, powozićwożony {{/stl 8}}{{stl 7}} kierować końmi zaprzężonymi do pojazdu; kierować wozem, powozem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powozić końmi, w parę koni, zaprzęgiem.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czwórka — ż III, CMs. czwórkarce; lm D. czwórkarek 1. «cyfra oznaczająca liczbę 4» 2. «stopień szkolny oznaczający ocenę dobrą» Dostać, mieć czwórkę z matematyki. 3. «grupa czterech osób, zwierząt, przedmiotów» Cała czwórka zasiadła do brydża. Uczyli się w … Słownik języka polskiego
furmanić — ndk VIa, furmanićnię, furmanićnisz, furmanićań, furmanićnił pot. «być furmanem, powozić, zajmować się przewożeniem towarów furmankami; pracować w przedsiębiorstwie przewozowym jako furman» … Słownik języka polskiego
jednokonka — ż III, CMs. jednokonkance; lm D. jednokonkanek przestarz. «pojazd zaprzężony w jednego konia» Powozić jednokonką … Słownik języka polskiego
powożenie — n I rzecz. od powozić … Słownik języka polskiego
szóstka — ż III, CMs. szóstkatce; lm D. szóstkatek 1. «cyfra albo liczba 6» Napisać szóstkę. Szóstka rzymska, arabska. 2. «grupa sześciu osób, zwierząt (rzadziej przedmiotów)» Ustawić się szóstkami. Wędrować w szóstkę. 3. «sześć koni w zaprzęgu» Powozić… … Słownik języka polskiego
trójka — ż III, CMs. trójkajce; lm D. trójkajek 1. «cyfra oznaczająca liczbę 3» Napisać, skreślić trójkę. 2. «grupa trzech osób, zwierząt, rzadziej przedmiotów» Trójka uczniów. Trójka koni. ◊ W trójkę, we trójkę «we troje, we trzech, we trzy» 3. «stopień… … Słownik języka polskiego
wóz — m IV, D. wozu (daw. woza), Ms. wozie; lm M. wozy 1. «czterokołowy, drewniany pojazd ciągnięty przez konie, służący do przewożenia ciężarów, fura, furmanka; ilość czegoś mieszcząca się w tym pojeździe» Wóz zaprzężony w konie (w woły). Skrzypienie… … Słownik języka polskiego
pavežti — pavèžti, pàveža, pàvežė 1. tr. K, M, J, L, Š, Rtr, KŽ, DŽ1, LzŽ, Plšk, Yl, Brž, Slm, LKT346(Dsn) nedidelį atstumą vežti: Jis norėjo pavežamas, pavėžinamas J.Jabl. Ans laukia pàvežamas Jn(Kv). Pavèžk tą moteriškę, taip pavargusi atrodo NdŽ. A … Dictionary of the Lithuanian Language
bryczka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. bryczkaczce; lm D. bryczkaczek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} lekki, odkryty pojazd konny, zazwyczaj na resorach, przeznaczony do niedalekich podróży, mający z tyłu jedno… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
