- prażyć
- ndk VIb, \prażyćżę, \prażyćżysz, praż, \prażyćżył, \prażyćżony1. «poddawać produkty żywnościowe działaniu wysokiej temperatury; przypiekać»
Prażyć mąkę, kaszę, kukurydzę.
Prażyć coś na patelni, w garnku.
Prażone kartofle.
2. «oddziaływać na kogoś gorącem, dokuczać gorącem; wydzielać intensywne, dokuczliwe ciepło; grzać, palić, piec»Niebo praży upałem.
Słońce prażyło mocno, niemiłosiernie.
3. pot. «strzelać intensywnie, seriami pocisków, z wielu stron, razić ogniem ciągłym; ostrzeliwać»Prażyć z dział, z karabinów maszynowych.
4. pot. «bić, smagać, chłostać»Prażyć konia batem.
5. techn. «ogrzewać jakąś substancję (np. rudę żelaza), zwykle poniżej temperatury topnienia, w celu wywołania określonych przemian (fizycznych i chemicznych), umożliwiających wykorzystanie składników tej substancji lub dalszą jej przeróbkę»prażyć się1. «o produktach żywnościowych: być poddawanym działaniu wysokiej temperatury; przypiekać się»Mięso prażyło się na patelni.
2. «być wystawionym na działanie silnego gorąca (np. opalając się na słońcu); piec się»Prażyć się na plaży.
Słownik języka polskiego . 2013.