pretensja

pretensja
ż I, DCMs. \pretensjasji; lm D. \pretensjasji (\pretensjasyj)
zwykle w lm
1. «prawo, które sobie ktoś rości do czegoś; wymaganie, żądanie, roszczenie»

Dochodzić swych pretensji.

Odstąpić od jakichś pretensji.

Rościć sobie, wysuwać, zgłaszać jakieś pretensje.

Zaspokoić, umorzyć pretensje wierzycieli.

2. «żal o coś, uraza do kogoś»

Dziwne, niedorzeczne, niesłuszne pretensje.

Mieć pretensję do kogoś, do losu, do świata.

Zwrócić się do kogoś z pretensjami.

Nie mam do nikogo żadnych pretensji.

Ten człowiek stale ma jakieś pretensje.

pot. Dzika pretensja «pretensja niczym nie uzasadniona, zupełnie niedorzeczna»
3. «przesadnie wysokie mniemanie o sobie, o swojej powierzchowności, urodzie; także: pretensjonalność»

Mieć pretensję do elegancji, do inteligencji, do kultury.

◊ Być w pretensjach; ktoś w pretensjach «chcieć się podobać, dbając przesadnie o swój wygląd; ktoś starający się podobać otoczeniu (za wszelką cenę), ktoś pretensjonalny»
fr. z łac.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • pretensja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. pretensjasji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} chęć otrzymania czegoś jako należnego sobie; żądanie, roszczenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rościć… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pretensja — 1. Dzikie pretensje «pretensje niczym nieuzasadnione, okazywane w gwałtowny sposób»: Dlaczego się nie cieszę z tego, co jest, tylko ciągle mam jakieś dzikie pretensje, nawet dobrze nie wiadomo do kogo. S. Kowalewski, Okna. 2. przestarz. Ktoś… …   Słownik frazeologiczny

  • ukos — Patrzeć, zerkać itp. ukosem, z ukosa a) «patrzeć z niechęcią, nieprzyjaźnie»: – Wiecie, Macieju, to nie moja specjalność. – Jak to, to pan doktor i poradzić nie może? – zauważył Maciej z wyraźną pretensją w głosie patrząc na mnie z ukosa. R.… …   Słownik frazeologiczny

  • animozja — ż I, DCMs. animozjazji; lm D. animozjazji (animozjazyj) «niechęć, odraza do kogoś; uraza, pretensja» Wzajemne animozje. Czuć animozję do kogoś. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • ansa — ż IV, CMs. ansie; lm M. anse (ansy), D. ans przestarz. «uraza, niechęć, pretensja» Czuć, mieć do kogoś ansę. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • uraza — ż IV, CMs. urazazie; lm D. urazaaz «żal do kogoś, z jakiegoś powodu; niechęć, pretensja» Długotrwała, drobna, głęboka, osobista, skryta, śmiertelna, tajona, wzajemna, zadawniona uraza. Czuć, mieć do kogoś urazę o coś, za coś, z powodu czegoś.… …   Słownik języka polskiego

  • wymówka — ż III, CMs. wymówkawce; lm D. wymówkawek 1. «wymówienie się od czegoś, usprawiedliwienie, wytłumaczenie, zwłaszcza wykrętne; wykręt, wybieg, pretekst» Użyć choroby jako wymówki od pracy. Zgodzić się na coś bez wymówek. □ Paluszek i główka to… …   Słownik języka polskiego

  • wyrzut — m IV, D. u, Ms. wyrzutucie; lm M. y 1. «żal, pretensja o coś; wymówka, zarzut, karcąca uwaga» Bolesny, gorzki, niemy wyrzut. Spojrzenie pełne wyrzutu. Powiedzieć coś z wyrzutem. Robić, czynić komuś, sobie wyrzuty (za coś). ◊ Wyrzuty sumienia… …   Słownik języka polskiego

  • żal — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «uczucie smutku z powodu utraty kogoś, czegoś, z powodu doznanego zawodu itp.» Głęboki, szczery żal. Żal po stracie przyjaciela. Żal z powodu opuszczenia stron rodzinnych. Żal za tym, co minęło. Łzy żalu. Płakać z… …   Słownik języka polskiego

  • animozja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. animozjazji, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} niechętne nastawienie do kogoś; uraza, pretensja, antypatia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wzajemne animozje. <łac.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”