- blindgafel
- m I, D. \blindgafelfla; lm M. \blindgafelfle, D. \blindgafelfliżegl. «rozpórka umocowana do bukszprytu, służąca do napinania lin łączących bok bukszprytu z burtą statku (waterbaksztagów); watersaling»‹niem. + hol.›
Słownik języka polskiego . 2013.