Przebłagać czyjś gniew.
Przebłagać zagniewanych rodziców.
Przebłagać kogoś.
Nie dać się przebłagać.
Słownik języka polskiego . 2013.
przebłagać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}przebłagiwać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ubłagać — dk I, ubłagaćam, ubłagaćasz, ubłagaćają, ubłagaćaj, ubłagaćał, ubłagaćany rzad. ubłagiwać ndk VIIIb, ubłagaćguję, ubłagaćgujesz, ubłagaćguj, ubłagaćiwał, ubłagaćiwany 1. «błaganiem uzyskać coś, skłonić kogoś do czegoś; uprosić» Ubłagała u matki… … Słownik języka polskiego
przebłagiwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, przebłagiwaćguję, przebłagiwaćguje, przebłagiwaćany {{/stl 8}}– przebłagać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, przebłagiwaćam, przebłagiwaća, przebłagiwaćają, przebłagiwaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} błaganiem wyjednywać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nieprzebłagany — nieprzebłaganyni «nie dający się przebłagać; taki, którego nie można zwalczyć, pokonać; nieprzejednany, nieubłagany, bezwzględny» Nieprzebłagany ojciec. Nieprzebłagany gniew, upór … Słownik języka polskiego
przejednać — dk I, przejednaćam, przejednaćasz, przejednaćają, przejednaćaj, przejednaćał, przejednaćany przejednywać ndk VIIIa, przejednaćnuję, przejednaćnujesz, przejednaćnuj, przejednaćywał, przejednaćywany, rzad. ndk I, przejednaćam, przejednaćasz,… … Słownik języka polskiego
udobruchać — dk I, udobruchaćam, udobruchaćasz, udobruchaćają, udobruchaćaj, udobruchaćał, udobruchaćany «powściągnąć czyjś gniew, urazę, sprawić, że ktoś przestaje się gniewać; ułagodzić, uspokoić, przebłagać» Udobruchać rozgniewanego kolegę. Udobruchać… … Słownik języka polskiego
