Przejednać obrażonych przyjaciół.
Przejednać kogoś podarunkiem.
Wszystkich sobie przejednał.
Słownik języka polskiego . 2013.
ubłagać — dk I, ubłagaćam, ubłagaćasz, ubłagaćają, ubłagaćaj, ubłagaćał, ubłagaćany rzad. ubłagiwać ndk VIIIb, ubłagaćguję, ubłagaćgujesz, ubłagaćguj, ubłagaćiwał, ubłagaćiwany 1. «błaganiem uzyskać coś, skłonić kogoś do czegoś; uprosić» Ubłagała u matki… … Słownik języka polskiego
nieprzejednanie — I n I 1. rzecz. od nie przejednać. 2. blm «brak ustępliwości, bezkompromisowość» Imponował wszystkim swoim nieprzejednaniem. II «w sposób nieprzejednany; bezkompromisowo» Nieprzejednanie trwać przy swoim zdaniu … Słownik języka polskiego
nieprzejednany — nieprzejednanyni «nie dający się przejednać, zjednać, nakłonić do czegoś, przekonać; nieustępliwy, nieubłagany, zawzięty» Nieprzejednany wróg. Nieprzejednana nienawiść, zawziętość … Słownik języka polskiego
przebłagać — dk I, przebłagaćam, przebłagaćasz, przebłagaćają, przebłagaćaj, przebłagaćany przebłagiwać ndk VIIIb, przebłagaćguję, przebłagaćgujesz, przebłagaćguj, przebłagaćiwał, przebłagaćiwany «błaganiem wyjednać przebaczenie; przejednać, przeprosić»… … Słownik języka polskiego
