- przeciwległy
- «leżący, znajdujący się naprzeciw czegoś, po przeciwnej stronie czegoś»
Przeciwległa ściana.
Przeciwległy bok czworokąta.
Przeciwległy brzeg rzeki.
Słownik języka polskiego . 2013.
Przeciwległa ściana.
Przeciwległy bok czworokąta.
Przeciwległy brzeg rzeki.
Słownik języka polskiego . 2013.
przeciwległy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} leżący naprzeciwko, po przeciwnej stronie czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciwległy budynek. Przeciwległa strona ulicy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przeciwległy — Być, stać itp. na (dwóch) przeciwległych biegunach zob. biegun 1. (Dwa) przeciwległe bieguny zob. biegun 2 … Słownik frazeologiczny
minuta — 1. Co do minuty «dokładnie w wyznaczonym czasie; punktualnie»: Następnego dnia pan Grzesio był co do minuty. R. Antoszewski, Kariera. 2. Czyjeś pięć minut «okres, w którym ktoś może odnieść sukces»: Michał i Tomek (...) przeżyli swoje pięć minut… … Słownik frazeologiczny
antyapeks — m IV, D. u, Ms. antyapekssie; lm M. y astr. «punkt na sferze niebieskiej przeciwległy do apeksu» … Słownik języka polskiego
drugi — drudzy 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 2» Drugi dzień wycieczki. Drugi marca a. drugiego marca. Drugie wydanie dzieła, książki. Robić co drugi raz a. po raz drugi. Ulicą przejechał samochód, za nim drugi, trzeci. ∆ Druga klasa… … Słownik języka polskiego
forsować — ndk IV, forsowaćsuję, forsowaćsujesz, forsowaćsuj, forsowaćował, forsowaćowany 1. «przeprowadzać coś siłą; popierać coś albo kogoś z naciskiem, zdecydowanie, czasami wbrew obiektywnym racjom» Forsować kandydata, pomysł, projekt. 2. «męczyć,… … Słownik języka polskiego
kros — m IV, D. u, Ms. krossie; lm M. y 1. sport. «bieg, wyścig na przełaj, w trudnym terenie» 2. sport. «w tenisie: przerzut piłki z jednego rogu kortu w drugi, przeciwległy» ‹ang.› … Słownik języka polskiego
nadir — m IV, D. u, Ms. nadirirze, blm astr. «punkt położony na niewidocznej (znajdującej się pod horyzontem) części sfery niebieskiej, przeciwległy zenitowi» ‹ar.› … Słownik języka polskiego
północ — ż VI, DCMs. y, blm 1. «chwila dolnej kulminacji Słońca; chwila, od której zaczyna się doba; dwunasta godzina w nocy» Zegary wybiły północ. Pracować, tańczyć do północy. Wrócić do domu o północy. Nigdy nie kładł się przed północą. ◊ Północ bije,… … Słownik języka polskiego
przeciw- — «pierwszy człon wyrazów złożonych, oznaczający działanie przeciwne, przeciw czemuś, w przeciwną stronę, np. przeciwgrypowy, przeciwpożarowy, przeciwległy» … Słownik języka polskiego