Przeciwstawne poglądy, stanowiska, teorie.
Słownik języka polskiego . 2013.
przeciwstawny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} będący przeciwstawieniem, stanowiący kontrast; przeciwstawiający się komuś lub czemuś; kontrastowy, antagonistyczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciwstawne poglądy, propozycje. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
empiryzm — m IV, D. u, Ms. empiryzmzmie, blm filoz. «kierunek w teorii poznania, przeciwstawny racjonalizmowi, wywodzący poznanie ludzkie z doświadczenia zmysłowego, zewnętrznego (w ujęciu materialistycznym) lub wewnętrznego (w ujęciu… … Słownik języka polskiego
absolutyzm — m IV, D. u, Ms. absolutyzmzmie, blm 1. «ustrój państwowy, w którym najwyższa władza spoczywa bez ograniczeń w ręku monarchy, bez kontroli innych organów państwowych, politycznych i społecznych; samowładztwo» ∆ Absolutyzm oświecony «faza… … Słownik języka polskiego
albertyzm — m IV, D. u, Ms. albertyzmzmie, blm filoz. «filozoficzny kierunek średniowieczny nawiązujący do koncepcji Alberta Wielkiego, przeciwstawny tomizmowi, zajmujący się zagadnieniami przyrodoznawczymi oraz rozwijający elementy filozofii platońskiej» … Słownik języka polskiego
antynomiczny — «będący antynomią; sprzeczny, przeciwstawny» Antynomiczne oceny, sądy … Słownik języka polskiego
antypodyczny — antypodycznyni książk. «odnoszący się do antypodów; mieszkający, znajdujący się po przeciwnej stronie kuli ziemskiej» przen. «krańcowo różny, przeciwstawny, odmienny» Antypodyczne teorie … Słownik języka polskiego
antytetyczny — «będący antytezą; przeciwstawny» ∆ szt. Układ antytetyczny «dekoracyjny układ figuralny lub ornamentalny, którego powtarzające się elementy (najczęściej motywy zwierzęce) leżą naprzeciw siebie po obu stronach osi symetrii» … Słownik języka polskiego
diametralny — «przechodzący przez średnicę, ciągnący się wzdłuż średnicy; średnicowy» Diametralna płaszczyzna. przen. «krańcowo różny, wprost przeciwny; przeciwstawny, krańcowy» Diametralne różnice, rozbieżności. Diametralna rozbieżność poglądów. ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
kciuk — m III, D. a, N. kciukkiem; lm M. kciukki, D. ów «pierwszy palec ręki człowieka i kończyny przedniej naczelnych, dwuczłonowy i przeciwstawny do pozostałych (trójczłonowych) palców» … Słownik języka polskiego
kolektywizm — m IV, D. u, Ms. kolektywizmzmie, blm 1. «sposób gospodarowania oparty na wspólnej własności środków produkcji; pogląd uzasadniający celowość takiego sposobu gospodarowania» 2. «zasada moralności komunistycznej głosząca solidarność, jedność,… … Słownik języka polskiego
