przerwa

ż IV, CMs. \przerwawie; lm D. przerw

1. «czas, okres, w którym jakaś czynność lub zjawisko chwilowo nie zachodzi, nie odbywa się; odstęp czasowy między czymś a czymś; pauza»

Chwilowa, krótka przerwa.

Przerwa w rozmowie, w obradach.

Przerwa w nauce.

Przerwa w komunikacji, w ruchu pociągów, dopływie gazu.

Zrobić przerwę w pobieraniu leków.

Mówić z przerwami.

Studiować coś z przerwami.

◊ Robić coś, mówić itp. bez przerwy, coś się dzieje bez przerwy «robić coś, mówić itp. bezustannie, nie przerywając, coś się dzieje ciągle, stale»

◊ pot. żart. Przerwa w życiorysie a) «stan zamroczenia alkoholowego» b) «okres, który się pomija milczeniem w swoim życiorysie»

2. «wolny czas między lekcjami, w godzinach pracy, między aktami widowiska itp., przeznaczony na odpoczynek»

Przerwa międzysemestralna.

Przerwa wakacyjna.

Przerwa między aktami przedstawienia.

Wyjść na przerwę.

Wypalić papierosa w przerwie koncertu.

Przerwa nastąpiła, skończyła się, trwa.

∆ Przerwa obiadowa, południowa, śniadaniowa «przerwa w pracy przeznaczona na spożycie posiłku»

3. «puste miejsce; szpara, luka w czymś; miejsce przerwania czegoś»

Przerwa między domami, szynami kolejowymi.