- przód
- m IV, D. przodu, Ms. przodzie; lm M. przody1. «przednia część, strona czegoś; miejsce przednie, front, początek; część ciała po stronie twarzy»
Przód samochodu, statku.
Przód sceny.
Przód palta, sukni, bluzki.
Być na przodzie, w przodzie tramwaju.
Zajść kogoś od przodu.
Stanąć, obrócić się przodem do kogoś.
∆ Nałożyć, włożyć coś tył na przód «nałożyć, włożyć jakąś część garderoby odwrotnie, tak że tył danej rzeczy (np. bluzki, sukni itp.) znajduje się od strony twarzy»2. «przestrzeń znajdująca się przed kimś, czymś, kierunek zgodny z kierunkiem patrzenia danej osoby (wprost przed siebie)»Zrobić krok w przód.
Wyciągnąć ręce w przód a. do przodu.
Wyrywać się do przodu.
Posunąć się, iść do przodu.
Pochylić się ku przodowi.
Kiwać się w przód i w tył.
Tłum napierał z przodu i z tyłu.
przodem w użyciu przysłów. «przed innymi, poprzedzając, wyprzedzając innych, na czele; na przedzie»Psy biegły przodem.
Przewodnik szedł przodem.
◊ Puścić kogoś przodem «puścić przed siebie, pozwolić przejść przed sobą»na przedzie, rzad. na przodzie p. przodemNa przedzie szedł poczet sztandarowy.
Oficer jechał konno na przedzie.
Słownik języka polskiego . 2013.