- przy-
- 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od czasowników (niekiedy od innych wyrazów) oznaczający najczęściej»a) «osiągnięcie celu przestrzennego, bliskości, sąsiedztwa czegoś, np. przybiec, przynieść, przyciągnąć, przyprowadzić, przypłynąć»b) «połączenie z czymś w jedną całość, umocowanie tego połączenia, np. przybić, przycisnąć, przykleić, przypiąć, przyszyć»c) «częściową, niepełną realizację tego, co oznacza wyraz podstawowy, np. przyciemnić, przyciszyć, przywiędnąć»d) «zwiększenie, uzupełnienie zasobu, ilości czegoś, np. przysporzyć, przylać, przydać»e) «zaskoczenie, udaremnienie działania, wykrycie czegoś, np. przyłapać, przydybać, przyskrzynić»f) «towarzyszenie czemuś inną czynnością, np. przygrywać, przyśpiewywać, przyklasnąć, przytakiwać»g) «dopasowanie, dostosowanie, sprawdzenie, np. przymierzyć, przyrównać, przystosować»h) «działanie losowe, np. przytrafić się, przydarzyć się»2. «przedrostek tworzący od przymiotników przymiotniki i przysłówki pochodne z nadaniem odcienia słabszej intensywności, cechy, np. przyciasny, przydługi, przygłupi; przyciężko, przymało»3. «część składowa wyrazów pochodnych mających za podstawę słowotwórczą połączenie przyimka przy z rzeczownikiem w miejscowniku, np. przylądek (od: przy lądzie), przysłowie, przypiecek; przyboczny, przygraniczny»4. «część składowa rzeczowników utworzonych od czasowników przez odrzucenie ich części przyrostkowych, np. przycisk (od: przyciskać), przypływ (od: przypływać), przyczep (od: przyczepić)»
Słownik języka polskiego . 2013.