przymus

przymus
m IV, D. -u, Ms. \przymussie, blm
1. «presja, nacisk wywierane na kogoś, okoliczności zmuszające kogoś do działania wbrew swojej woli; zmuszanie się do czegoś»

Przymus wewnętrzny.

Zrobić coś bez przymusu.

Odpowiadać komuś z przymusem.

Wywierać na kogoś przymus.

Stosować wobec kogoś przymus.

Wyczuwać przymus w stosunkach z kimś.

∆ praw. Przymus fizyczny «stosowanie siły w stosunku do kogoś, zmuszanie do czegoś przez użycie siły»
◊ Robić coś pod przymusem, z przymusu «robić coś niedobrowolnie, z konieczności, z musu; być zmuszonym do czegoś»
2. praw. «środki prawne (np. pozbawienie wolności, nałożenie grzywny itp.) zmuszające do zastosowania się do przepisu prawa lub wyroku sądowego»
∆ Przymus administracyjny «przewidziany przez prawo środek zmierzający do zapewnienia wykonania decyzji administracji (np. grzywna)»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • przymus — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. przymussie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} to, co zmusza kogoś do określonego działania wbrew jego woli; presja : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyjść za mąż pod przymusem.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • CGAL — Developer(s) CGAL Open Source Project Stable release 3.8 / April 19, 2011 Written in C++ Operating system Multi platform …   Wikipedia

  • Marshall High School (Marshall, Minnesota) — Marshall High School http://www.marshall.k12.mn.us/mhs/lib/mhs/tiger head.JPG Location 400 Tiger Drive Marshall, Minnesota United States Coordinates …   Wikipedia

  • brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

  • cenzuralny — 1. «odnoszący się do cenzury kontroli publikacji» Ustawa cenzuralna. Przymus cenzuralny. 2. cenzuralnyniejszy «nie budzący zastrzeżeń obyczajowo moralnych; przyzwoity, skromny» …   Słownik języka polskiego

  • fizyczny — fizycznyni 1. «dotyczący fizyki, zjawisk, którymi zajmuje się fizyka» Ciało, środowisko fizyczne. Gabinet fizyczny. Cechy, prawa, wielkości fizyczne. Laboratoria, narzędzia fizyczne. ∆ Chemia fizyczna «nauka zajmująca się badaniem zależności… …   Słownik języka polskiego

  • konieczność — ż V, DCMs. koniecznośćści, blm 1. «to, co jest konieczne, niezbędne, albo to, że coś jest konieczne, nieuchronne, nie dające się uniknąć; nieodzowność, przymus» Konieczność pracy. Konieczność leczenia. Robić coś z konieczności. 2. filoz.… …   Słownik języka polskiego

  • krępować — ndk IV, krępowaćpuję, krępowaćpujesz, krępowaćpuj, krępowaćował, krępowaćowany «uniemożliwiać swobodę ruchów; mocno kogoś, coś wiązać» Zdjąć sznury krępujące kogoś. Krępować konie, barany. Ubranie krępowało mu ruchy. przen. a) «ograniczać czyjąś… …   Słownik języka polskiego

  • mus — I m IV, D. u, Ms. mussie, blm «czynnik zmuszający do działania, konieczność działania, przymus, potrzeba» Robił to bez musu. ◊ Z musu, rzad. przez mus «wbrew woli, pod przymusem, z konieczności; niedobrowolnie» ‹niem.› II m IV, D. u, Ms. mussie;… …   Słownik języka polskiego

  • nacisk — m III, D. u, N. naciskkiem; lm M. i 1. «działanie jednego ciała na drugie z pewną siłą; napór, ciśnienie» Nacisk kół pojazdu. Nacisk wody na tamę. Drzwi otworzyły się pod naciskiem wielu ramion. 2. «napór, natarcie» Nacisk sił nieprzyjaciela.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”