przytrzymać

przytrzymać
dk I, \przytrzymaćam, \przytrzymaćasz, \przytrzymaćają, \przytrzymaćaj, \przytrzymaćał, \przytrzymaćany - przytrzymywać ndk VIIIa, \przytrzymaćmuję, \przytrzymaćmujesz, \przytrzymaćmuj, \przytrzymaćywał, \przytrzymaćywany
1. «trzymając nie dać ruszyć, odejść, uciec; zatrzymać na krótko, wstrzymać»

Przytrzymać kogoś za rękę, za połę, za rękaw.

Chciał już iść, ale go przytrzymano.

Schwytanego przytrzymywało dwóch mężczyzn.

2. «utrzymać w jakiejś pozycji, nie pozwolić upaść, odsunąć się, otworzyć się itp.; podtrzymać»

Przytrzymać drzwi, wieko skrzyni.

Przytrzymać drabinę.

Dziecko chodziło przytrzymywane pod paszki.

3. «trzymając pozostawić gdzieś przez pewien czas; potrzymać»

Przytrzymać czyjąś dłoń w swojej.

4. rzad. «przyłapać, schwytać, aresztować»

Przytrzymać złodzieja.

przytrzymać się - przytrzymywać się «uchwycić się, potrzymać się czegoś (aby nie upaść, nie stracić równowagi)»

Schodziła ze schodów, przytrzymując się poręczy.

Byłby upadł, ale się przytrzymał ściany.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • przytrzymywać się – przytrzymać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} łapać się czegoś, by nie upaść : {{/stl 7}}{{stl 10}}Idąc, przytrzymywał się ścian. Przytrzymać się gałęzi. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przytrzymywać — → przytrzymać …   Słownik języka polskiego

  • przytrzymywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, przytrzymywaćmuję, przytrzymywaćmuje, przytrzymywaćany {{/stl 8}}– przytrzymać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, przytrzymywaćam, przytrzymywaća, przytrzymywaćają, przytrzymywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • podtrzymać — dk I, podtrzymaćam, podtrzymaćasz, podtrzymaćają, podtrzymaćaj, podtrzymaćał, podtrzymaćany podtrzymywać ndk VIIIa, podtrzymaćmuję, podtrzymaćmujesz, podtrzymaćmuj, podtrzymaćywał, podtrzymaćywany 1. «trzymając kogoś lub coś nie dać mu upaść,… …   Słownik języka polskiego

  • potrzymać — dk I, potrzymaćam, potrzymaćasz, potrzymaćają, potrzymaćaj, potrzymaćał, potrzymaćany 1. «wziąć coś (kogoś) na chwilę, na pewien czas do ręki, do ust (do dzioba, do pyska); przytrzymać» Potrzymać czapkę w ręku. Potrzymać dziecko na ręku.… …   Słownik języka polskiego

  • schwycić — dk VIa, schwycę, schwycićcisz, schwyć, schwycićcił, schwycićcony 1. «chwytając ująć coś lub kogoś, wziąć gwałtownie; złapać, pochwycić» Schwycić laskę a. za laskę. Schwycić piłkę. Schwycić kogoś w ramiona, za rękę, za kołnierz. Schwycić rybę na… …   Słownik języka polskiego

  • utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… …   Słownik języka polskiego

  • wywijać — ndk I, wywijaćam, wywijaćasz, wywijaćają, wywijaćaj, wywijaćał, wywijaćany wywinąć dk Vb, wywijaćnę, wywijaćniesz, wywijaćwiń, wywijaćnął, wywijaćnęła, wywijaćnęli, wywijaćnięty, wywijaćnąwszy 1. «odwijając coś wykładać na wierzch, na zewnątrz»… …   Słownik języka polskiego

  • zaczepić — dk VIa, zaczepićpię, zaczepićpisz, zaczepićczep, zaczepićpił, zaczepićpiony zaczepiać ndk I, zaczepićam, zaczepićasz, zaczepićają, zaczepićaj, zaczepićał, zaczepićany 1. «umocować coś na czymś, przymocować do czegoś zahaczając, przypinając zwykle …   Słownik języka polskiego

  • zastopować — dk IV, zastopowaćpuję, zastopowaćpujesz, zastopowaćpuj, zastopowaćował, zastopowaćowany pot. «zatrzymać, przytrzymać, zahamować» Zastopować maszynę. Zawodnik zastopował lecącą piłkę. przen. Zastopować czyjeś zapędy, zakusy …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”