bojownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. bojownikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek występujący zdecydowanie w jakiejś sprawie, walczący o coś, w tym z bronią w ręku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bojownik o słuszną sprawę. Oddział zdeterminowanych bojowników … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Emanuel Grim — Infobox Person name = Emanuel Grim image size = caption = birth name = birth date = birth date|1883|1|1 birth place = Karwin, Austria Hungary death date = death date and age|1950|10|18|1883|1|1 death place = Cieszyn, Poland residence = ethnicity … Wikipedia
udry — pot. Iść, pójść z kimś na udry «zdecydować się na otwartą walkę z kimś, przeciwstawiać się komuś»: Bohater tej sztuki dr Stockmann zostaje ogłoszony przez swoich współobywateli za wroga ludu i wypowiadając im zaciętą walkę, oświadcza:… … Słownik frazeologiczny
batalion — m IV, D. u, Ms. batalionnie; lm M. y 1. wojsk. «największy pododdział różnych rodzajów wojsk, składający się z 3 4 kompanii» Kobiecy batalion. Batalion szturmowy, karny. Batalion muszkieterski, ochotniczy a. muszkieterów, ochotników. Batalion… … Słownik języka polskiego
fedain — m IV, DB. a, Ms. fedainnie; lm M. fedainni, DB. ów «przedstawiciel religijnego lub politycznego ruchu oporu w krajach muzułmańskich; partyzant, bojownik o jakąś sprawę» ‹z ar.› … Słownik języka polskiego
niestrudzony — niestrudzonydzeni «nie ustający w wysiłku, w działaniu; wykonujący coś bez względu na trud, zmęczenie; wykonywany wytrwale; niezmordowany, gorliwy, wytrwały» Niestrudzony badacz, bojownik, organizator. Niestrudzona praca, walka. Ktoś jest… … Słownik języka polskiego
nieugięty — nieugiętyęci «nie dający się zwyciężyć; niezłomny, nieustępliwy» Nieugięty bojownik. Nieugięty charakter. Nieugięta walka. Nieugięte postanowienie … Słownik języka polskiego
niezłomny — niezłomnyni «nie dający się zwyciężyć, nie ulegający przeciwnościom; nieugięty, niezachwiany, niewzruszony, nieustępliwy» Niezłomna wiara w coś. Niezłomne postanowienie. Niezłomna postawa. Niezłomny bojownik o wolność, o prawdę … Słownik języka polskiego
płomienny — płomiennynni 1. «płonący, palący się płomieniem» ∆ hutn. Piec płomienny «piec hutniczy, w którym metal styka się z płomieniem powstającym przy spalaniu paliwa, a wymiana ciepła następuje głównie przez promieniowanie części pieca oraz gorących… … Słownik języka polskiego
pokój — m I, D. pokójkoju 1. blm «stosunek między państwami, które nie prowadzą ze sobą wojny; sytuacja, w której państwo, naród itp. nie jest w stanie wojny» Powszechny i trwały pokój. Pokój między narodami. Bojownik, obrońca pokoju. Naruszyć, zakłócić … Słownik języka polskiego
