Przyzwoity człowiek.
Przyzwoita dziewczyna.
Przyzwoite towarzystwo.
Przyzwoite zachowanie.
Przyzwoite wynagrodzenie.
Przyzwoity zysk, zarobek, majątek.
Przyzwoite mieszkanie, ubranie.
Słownik języka polskiego . 2013.
przyzwoity — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, przyzwoityici, przyzwoitytszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uczciwy, postępujący zgodnie z zasadami moralnymi, niebudzący moralnych i obyczajowych zastrzeżeń; skromny, uczciwy,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyzwoity — Trzymać się w przyzwoitej odległości zob. trzymać się 7 … Słownik frazeologiczny
Locarno Treaties — The Locarno Treaties were seven agreements negotiated at Locarno, Switzerland on 5 October ndash; 16 October 1925 and formally signed in London on December 1, in which the World War I Western European Allied powers and the new states of central… … Wikipedia
Никута — (Мартин Nikuta, 1741 1812) польский философ и моралист; содержал в Варшаве частный пансион, где воспитывались дети аристократических фамилий. Его труды: Zasady nauki moralnej, przepis sposobu do źycia w towarzystwie ludzkiem (Варш., 1796),… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… … Słownik frazeologiczny
cenzuralny — 1. «odnoszący się do cenzury kontroli publikacji» Ustawa cenzuralna. Przymus cenzuralny. 2. cenzuralnyniejszy «nie budzący zastrzeżeń obyczajowo moralnych; przyzwoity, skromny» … Słownik języka polskiego
frywolny — frywolnyni, frywolnyniejszy «mówiący o sprawach erotycznych w sposób żartobliwy; niezbyt przyzwoity» Frywolny ton. Frywolne rozmowy, piosenki. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
ludzki — ludzkidzcy 1. «dotyczący człowieka, ludzi, należący do człowieka» Ludzkie głosy. Ludzka mowa. Ludzkie gadanie. Ludzka praca. Ludzka życzliwość. Ludzki wysiłek. Czaszka ludzka, szkielet ludzki … Słownik języka polskiego
miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość … Słownik języka polskiego
morowy — I 1. «zrobiony z mory» Morowa suknia, morowe wstążki. 2. «podobny z połysku i deseniu do mory, taki jak mora» Morowy deseń. II morowywi 1. przestarz. «niosący, powodujący mór» ∆ Morowe powietrze, morowa zaraza «dżuma» ◊ dziś żywe: Unikać, strzec… … Słownik języka polskiego
