puch

m III, D. -u; lm M. -y

1. «drobne, miękkie pióra o bardzo krótkiej stosinie i rozpierzchłych promieniach, tworzące podszycie piór pokrywowych u dorosłych ptaków i wyłączną osłonę ciała u piskląt; u ssaków: krótkie, miękkie, bezrdzeniowe włosy pokrywające ich ciało, zabezpieczające je przed zimnem; także: miękkie, pierwsze owłosienie u ludzi»

Puch gęsi, łabędzi, kozi.

Puch na policzkach, pod nosem.

Poduszka, kołdra z puchu.

Miękki jak puch.

◊ Sypiać, wylegiwać się itp. w puchach, na puchach «sypiać, wylegiwać się itp. na puchowym posłaniu»

◊ Rozbić, roznieść w puch «rozbić, roznieść coś całkowicie, doszczętnie; zniweczyć»

2. «miękkie, delikatne włoski pokrywające rośliny lub ich części (np. nasiona)»

Puch brzoskwiń.

przen. (do zn. 1 i 2):

Wiśnie obsypane puchem kwiatów.

Drzewa okryte puchem szronu.

Kobieto! puchu marny! ty wietrzna istoto! (Mickiewicz)

3. «świeżo spadły, puszysty śnieg»

Gruba warstwa puchu pokryła drogi utrudniając jazdę.

∆ Puch zsiadły «śnieg leżący przez jakiś dłuższy czas, mający konsystencję bardziej zwartą od śniegu świeżego»