- pytać
- ndk I, \pytaćam, \pytaćasz, \pytaćają, \pytaćaj, \pytaćał, \pytaćany1. «zwracać się do kogoś w formie wymagającej odpowiedzi w celu uzyskania jakiejś informacji, wiadomości, zezwolenia na coś; informować się, indagować, zapytywać»
Pytać o drogę, o godzinę, o zdrowie, o rodziców, o przyjaciół, o opinię, o radę, o zdanie.
Pytał o ciebie pan Kowalski.
Pytała matkę (rzad. matki), czy może iść na zabawę.
Pytające spojrzenie.
Pytający wzrok.
∆ jęz. Zaimek pytający «zaimek wskazujący na przedmiot lub właściwość przedmiotu, o który się pytamy»∆ Zdanie pytające «zdanie, w którym zawarte jest pytanie»◊ pot. Kpisz, czy o drogę pytasz «powiedzenie wyrażające zdumienie czyjąś wypowiedzią, udaną naiwnością, czyimś dziwacznym pytaniem»□ Kto pyta, nie błądzi.2. «przesłuchiwać kogoś z lekcji; egzaminować»Nauczycielka skończyła temat i zaczęła pytać.
Byłeś dziś pytany z historii?
3. tylko z przeczeniem «nie zważać na coś, nie zwracać uwagi, nie dbać o coś»Idzie naprzód, o nic nie pyta.
Gdy coś mi się podoba, nie pytam o cenę.
pytać się to samo co pytać (tylko w zn. 1 i 3)a) w zn. 1:Pytać się o drogę, o cenę.
Pytałam się ojca, czy mogę iść do kina.
b) w zn. 3:Prosił o rękę dziewczyny, nie pytając się o jej reputację.
Słownik języka polskiego . 2013.