rachuba

ż IV, CMs. \rachubabie; lm D. \rachubaub

1. przestarz. «rachowanie, obliczanie, liczenie, także sposób liczenia»

Kalendarzowa rachuba czasu.

◊ dziś żywa: Stracić rachubę czasu «stracić orientację w czasie»

◊ Coś (nie) wchodzi w rachubę «coś (nie) jest brane pod uwagę, (nie) liczy się»

przen. dziś żywa «liczenie na kogoś lub na coś; plany, nadzieje, widoki»

Chytre rachuby.

Omylić się w swych rachubach.

Brać coś w rachubę.

Czyjeś rachuby zawiodły.

2. przestarz. «dział instytucji lub przedsiębiorstwa prowadzący rachunki; rachunkowość»

Pracować w rachubie.