- rakieta
- Iż IV, CMs. \rakietaecie; lm D. \rakietaet1. «pocisk do jednorazowego lotu lub statek przystosowany do lotów powtarzalnych, wprawiany w ruch silnikiem rakietowym, służący do lotów międzykontynentalnych lub kosmicznych oraz do badania górnej warstwy atmosfery»
Rakieta międzykontynentalna, okołoziemska, międzyplanetarna.
Rakieta kosmiczna, meteorologiczna.
∆ Rakieta nośna «rakieta przeznaczona do wprowadzenia obiektu kosmicznego na orbitę»∆ Rakieta wielostopniowa «rakieta złożona z kilku członów zaopatrzonych we własne silniki odrzutowe i zapas paliwa, po którego zużyciu pierwszy człon zostaje automatycznie odłączony, a pracę rozpoczyna silnik następnego członu»2. «kierowany lub nie kierowany pocisk, stanowiący zasadniczy element współczesnego uzbrojenia wojskowego; składa się z głowicy bojowej, urządzenia napędowego, odrzutowego oraz urządzenia stabilizującego lot, a niekiedy urządzenia samoczynnie naprowadzającego na cel»Rakieta balistyczna.
Samoloty ostrzeliwały teren rakietami.
3. «urządzenie pirotechniczne używane do sygnalizacji i oświetlenia, stanowiące pocisk prostej konstrukcji napełniony materiałem wybuchowym, spalającym się podczas lotu; raca»Rakieta sygnalizacyjna.
Rakiety świetlne, oświetlające.
‹niem.›IIż IV, CMs. \rakietaecie; lm D. \rakietaet«przyrząd do odbijania piłki w tenisie, składający się z owalnej ramy z naciągniętą siatką ze strun zwierzęcych lub tworzyw sztucznych, zakończonej uchwytem»‹wł.›
Słownik języka polskiego . 2013.