- borować
- ndk IV, \borowaćruję, \borowaćrujesz, \borowaćruj, \borowaćował, \borowaćowany«wiercić otwór; świdrować»
Borować dziurę w skale, w metalu.
Borować zęby.
Słownik języka polskiego . 2013.
borować
Look at other dictionaries:
borować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, borowaćruję, borowaćruje, borowaćany {{/stl 8}}– wyborować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} robić w czymś otwór za pomocą wiertła; wiercić, świdrować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Borować zęby. Borować otwory… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
borowanie — n I rzecz. od borować … Słownik języka polskiego
otworek — m III, D. otworekrka, N. otworekrkiem; lm M. otworekrki «mały otwór» Wiercić, borować otworki w czymś … Słownik języka polskiego
świdrować — ndk IV, świdrowaćruję, świdrowaćrujesz, świdrowaćruj, świdrowaćował, świdrowaćowany «wiercić świdrem; borować» Świdrować deski, kamień. Świdrować otwory w deskach. ◊ Świdrować (kogoś) oczami, spojrzeniem, wzrokiem; oczy świdrują, spojrzenie,… … Słownik języka polskiego
wiercić — ndk VIa, wiercićcę, wiercićcisz, wierć, wiercićcił, wiercićcony 1. «świdrując, drążąc robić w czymś otwór; świdrować, borować» Wiercić otwory w ścianie, w desce. ◊ pot. Wiercić komuś dziurę w brzuchu «nudzić nieustannie nalegając na kogoś, aby… … Słownik języka polskiego
ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… … Słownik języka polskiego
świdrować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, świdrowaćruję, świdrowaćruje, świdrowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wiercić w czymś otwór za pomocą świdra; borować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Świdrować deskę. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyborować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}borować {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
