wiercić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, wiercićcę, wiercićci, wierć, wiercićcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} robić w czymś otwór, używając świdra, wiertła itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wiercić otwór w ścianie. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wiercić — pot. Wiercić komuś dziurę w brzuchu «uporczywie domagać się czegoś»: Moja dziewczyna jeszcze na studiach zaczęła mi wiercić dziurę w brzuchu o pierścionek zaręczynowy. Cosm 10/1999. Wierciła mu dziurę w brzuchu, żeby pojechał po swoją… … Słownik frazeologiczny
wiercić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} siedząc, leżąc, stojąc w jakimś miejscu, nerwowo, niespokojnie się poruszać, stale zmieniać pozycję, ułożenie ciała; kręcić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przestań wreszcie się wiercić na tym krześle. Wiercić się w łóżku. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wiercić się jak na szpilkach — Niecierpliwić się; być zniecierpliwionym Eng. To be eager or nervous to begin; to be tired of being held back … Słownik Polskiego slangu
brzuch — pot. Chodzić z brzuchem «być w ciąży»: A Kwiecińska Zofia, która bardziej niewinną niż anioł udawała, z brzuchem jak balon chodzi i też jeszcze nie wiadomo, czy ślub się odbędzie. S. Łubiński, Ballada. Brzuch komuś przyrósł, przyrasta do krzyża… … Słownik frazeologiczny
dziura — 1. Ktoś (jest) potrzebny, coś (jest) potrzebne jak dziura w moście «jakaś osoba lub rzecz jest zupełnie niepotrzebna»: Obrzydliwe, wstrętne Francuzisko! Potrzebny on nam tutaj jak dziura w moście! J. Iwaszkiewicz, Pasieka. 2. Nie będzie dziury w… … Słownik frazeologiczny
Evolution of the Polish language — Polish language Language overview · History · Dialects · Pronunciation … Wikipedia
Варта — река, пп Одры; Польша. Упоминается в 1018 г. как Vurta. Гидроним от и. е. vert крутить, поворачивать . Ср. старопольск. vart лука реки . Местность, расположенную за Вартой, называют Zawiercie от польск. wiercic вертеть, кружить . Географические… … Географическая энциклопедия
borować — ndk IV, borowaćruję, borowaćrujesz, borowaćruj, borowaćował, borowaćowany «wiercić otwór; świdrować» Borować dziurę w skale, w metalu. Borować zęby … Słownik języka polskiego
brzuch — m III, D. a; lm M. y «część tułowia człowieka i wyższych zwierząt, ograniczona kośćmi miednicy i przeponą, zawierająca narządy trawienne, moczowe i wewnętrzne płciowe; u ssaków nie mających przepony: odcinek tułowia obejmujący jamę piersiowo… … Słownik języka polskiego
