- rozerwać
- dk IX, \rozerwaćrwę, \rozerwaćrwiesz, \rozerwaćrwij, \rozerwaćrwał, \rozerwaćrwany - rozrywać ndk I, \rozerwaćam, \rozerwaćasz, \rozerwaćają, \rozerwaćaj, \rozerwaćał, \rozerwaćany1. «rwąc rozdzielić coś na części, rozedrzeć, naruszyć całość, spoistość czegoś; przerwać»
Rozerwać pajęczynę.
Rozerwać sznur korali.
Rozerwać ubranie gwoździem.
Rozerwać materiał na dwie części.
Woda rozerwała zaporę.
Bomba rozerwała dom.
Granat rozerwał człowieka.
2. tylko dk «dostarczyć komuś rozrywki, rozweselić, zabawić, zająć kogoś w sposób przyjemny»Nic go nie mogło rozerwać.
3. częściej ndk, pot. «rwąc, wyrywając coś rozchwytywać, rozdrapywać, rozgrabiać»Rozrywano natychmiast każdy nowy kryminał.
◊ Być rozrywanym «mieć dużo różnych propozycji (np. pracy, udziału w czymś), być gdzieś mile widzianym; mieć powodzenie»4. → rozrywaćrozerwać się - rozrywać się1. «zostać rozerwanym, rozdartym; rozedrzeć się»Rozerwał się sznur, łańcuch.
Koszula się rozerwała.
◊ pot. Przecież się nie rozerwę, nie mogę się rozerwać «nie mogę robić jednocześnie kilku rzeczy»2. «pęknąć, rozlecieć się, rozpaść się, wybuchnąć, eksplodować»Pocisk, granat się rozerwał.
3. tylko dk «znaleźć sobie rozrywkę, zabawić się»Po ciężkim dniu musiał się trochę rozerwać.
Chcąc się rozerwać, poszedł do kina.
Słownik języka polskiego . 2013.