- rozłącznie
- przysłów. od rozłącznya) w zn. 1:
Pisać rozłącznie przyimek z rzeczownikiem.
b) w zn. 2:Rury połączone rozłącznie.
Słownik języka polskiego . 2013.
rozłącznie
Look at other dictionaries:
rozłącznie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} rozdzielnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pisać rozłącznie {{/stl 10}}{{stl 8}}nie {{/stl 8}}{{stl 7}}z czasownikami. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
by — (także z końcówkami osobowymi: bym, byś, byśmy, byście) «cząstka składowa form trybu warunkowego» a) «pisana łącznie z formami osobowymi czasownika, z niektórymi spójnikami i partykułami» Przeczytałbyś tę książkę. Gdybym chciał, mógłbym się uczyć … Słownik języka polskiego
nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… … Słownik języka polskiego
oddzielnie — 1. «nie razem z kimś, z czymś; osobno» Rozmawiać oddzielnie z każdym uczniem. Młodzież trzymała się oddzielnie. Traktować oddzielnie każdy przypadek. 2. «rozdzielnie, rozłącznie» Nie ma piszemy oddzielnie … Słownik języka polskiego
