- roznieść
- dk XI, \roznieśćniosę, \roznieśćniesiesz, \roznieśćnieś, \roznieśćniósł, \roznieśćniosła, \roznieśćnieśli, \roznieśćniesiony, \roznieśćniósłszy - roznosić ndk VIa, \roznieśćnoszę, \roznieśćsisz, \roznieśćnoś, \roznieśćsił, \roznieśćnoszony1. «nosząc rozdać coś, dostarczyć coś do określonych miejsc, zanieść coś w różne strony»
Roznieść kanapki, kieliszki na przyjęciu.
Roznosić depesze, listy.
2. «rozbić doszczętnie, rozgromić, wyciąć w pień, rozsiec; rozsadzić, rozerwać»Wybuch rozniósł cały budynek.
3. «rozpowszechnić, rozgłosić coś (np. wieści, plotki)»Roznosić po mieście radosne wiadomości.
◊ pot. Roznieść kogoś na językach, jęzorach «obgadać, obmówić kogoś»4. częściej ndk «o uczuciach, energii: przepełniać kogoś, rozpierać»Roznosiła go duma, radość.
◊ pot. Roznosi kogoś «ktoś jest bardzo podniecony»roznieść się - roznosić się1. «o dźwiękach, zapachu itp.: dotrzeć do wielu miejsc, rozprzestrzenić się, rozejść się»Woń bzu roznosiła się po ogrodzie.
Huk grzmotu rozniósł się po okolicy.
Echo roznosiło się szeroko.
2. «o wieściach, plotkach, pogłoskach: rozejść się, rozprzestrzenić się»Wiadomość rozniosła się lotem błyskawicy.
Słownik języka polskiego . 2013.