równać

ndk I, \równaćam, \równaćasz, \równaćają, \równaćaj, \równaćał, \równaćany

1. «czynić równym, gładkim, płaskim, prostym, wygładzać, prostować; wyrównywać, niwelować»

Równać powierzchnię czegoś.

Równać plac, teren pod budowę.

Równać pagórki, wzgórza.

◊ Równać coś (np. domy, wsie, miasta) z ziemią «niszczyć, burzyć doszczętnie (domy, wsie, miasta)»

2. «stawać w równym szeregu, w linii prostej, prostować szereg»

Ustawiają się w szereg, szybko równają.

∆ Równaj w prawo (w lewo)! «komenda wojskowa wzywająca do wyprostowania szeregu i zwrócenia głowy w prawo (w lewo)»

3. «usuwać rozbieżności, różnice, czynić jednakowym, takim samym; zrównywać, ujednolicać»

Równać prawa, obowiązki.

◊ Równaj krok! «komenda wzywająca do wyrównania, ujednolicenia rytmu marszu»

◊ Równać w dół, w górę «wyrównywać poziom ogólny według poziomu najniższego, najwyższego»

równać się

1. «być równym czemuś, być jednakowym, takim samym (pod względem wielkości, ilości, jakości, wartości); być jednoznacznym, mieć taką samą wagę, to samo znaczenie, pociągać za sobą takie same skutki»

Metr równa się stu centymetrom.

Skinięcie głową równa się powiedzeniu „tak".

Taki wydatek równałby się ruinie.

Prowadzenie samochodu po pijanemu równa się katastrofie.

∆ Równa się (ileś) «czyni, stanowi, wynosi (ileś); zwrot używany na odczytanie znaku równości (=), np. dwa plus dwa równa się cztery (2 + 2 = 4)»

2. «stawać się równym, być prostowanym»

Na komendę szeregi się równają.

3. «dopędzać kogoś, żeby się z nim znaleźć w jednej linii, zrównywać się z kimś»

Dobiegał, równał się z ojcem i znowu zostawał w tyle.

4. «dorównywać komuś, czemuś; być na tym samym poziomie, na równi z kimś, z czymś»

Jest genialny, trudno się z nim równać.

Pod względem precyzji wykonania nic nie może się z tym równać.