Rubaszne sformułowanie.
Rubaszny dowcip, humor, śmiech.
Rubaszna piosenka.
Ktoś ma rubaszny sposób bycia.
Słownik języka polskiego . 2013.
rubaszny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, rubasznyni, rubasznyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który jest swobodny, swawolny w sposobie bycia, zbyt bezpośredni, niezwracający uwagi na normy towarzyskie; także: odzwierciedlający ten sposób bycia : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ЧЕЛОВЕК-РУБАХА — РУБАХА ПАРЕНЬ, ЧЕЛОВЕК РУБАХА Просторечные выражения рубаха парень, человек рубаха приблизились к русскому литературному языку не позднее начала XVIII в. В «Словаре Академии Российской» читаем: « Рубаха... рубашка... Говорится также *в… … История слов
dosadny — dosadnyniejszy «dobitny, mocny, wyrazisty; także: jędrny, rubaszny (dziś tylko o języku, wyrażeniach, przekleństwach itp.)» Dosadny język, styl wypowiedzi. Dosadne określenie, przekleństwo, wyrażenie … Słownik języka polskiego
gargantuiczny — gargantuicznyni «taki jak Gargantua bohater powieści satyrycznej F. Rabelais go; niezwykle żarłoczny, nienaturalnie wielki, gigantyczny, rubaszny» Gargantuiczna postać. Gargantuiczna uczta … Słownik języka polskiego
gminny — gminnynni 1. «związany z gminą jednostką administracyjną, urzędem» Pisarz, urzędnik gminny. Samorząd gminny. Kasa gminna. 2. «związany z gminą związkiem, stowarzyszeniem» Duchowny gminny. 3. przestarz. «pospolity, prostacki, rubaszny, trywialny,… … Słownik języka polskiego
pantagrueliczny — pantagruelicznyni «korzystający z uciech życia; rubaszny, beztroski» ‹tytułowa postać dzieła F. Rabelais go „Gargantua i Pantagruel › … Słownik języka polskiego
rechot — m IV, D. u, Ms. rechotocie; lm M. y 1. «głos wydawany przez żaby; rechotanie» Z łąk dochodził rechot żab. 2. «głośny, niski, chrapliwy śmiech; śmiech rubaszny» Złośliwy, gardłowy rechot … Słownik języka polskiego
rubasznie — rubasznieej przysłów. od rubaszny Śmiać się rubasznie … Słownik języka polskiego
rubaszność — ż V, DCMs. rubasznośćści; lm D. rubasznośćści rzecz. od rubaszny Rubaszność żartu. Rubaszność w sposobie bycia, zachowania się … Słownik języka polskiego
soczysty — soczystytszy «zawierający dużo soku, płynu; pełen soku» Soczyste jabłka. Soczyste mięso. Soczysta trawa. przen. a) «o barwach: intensywny, mocny, jaskrawy» Soczysta zieleń. Soczysty koloryt obrazu. b) «o głosie: wyraźny w brzmieniu, jasny, czysty … Słownik języka polskiego
