- brodacz
- m II, DB. -a; lm M. -e, D. -y1. lm B.=D.«człowiek mający bujny zarost na dolnej części twarzy, człowiek brodaty»2. lm B.=M.«zwierzę mające pęk dłuższej sierści pod pyskiem lub pęk piór na piersi lub na podgardlu»∆ zootechn. Brodacz monachijski, brodacz olbrzym «pies z rasy dużych, silnych psów o szorstkiej sierści, czarnej lub szaropopielatej, tworzącej na głowie brodę, bokobrody i krzaczaste brwi, używanych jako psy obronne; sznaucer olbrzym; w lm rasa tych psów»
Słownik języka polskiego . 2013.