- samorzutnie
- przysłów. od samorzutnya) w zn. 1:
Samorzutnie zgłosić się do pracy.
Podjąć się czegoś, wykonać coś samorzutnie.
b) w zn. 2:Tlenek azotu samorzutnie przyłącza tlen.
Słownik języka polskiego . 2013.
samorzutnie
Look at other dictionaries:
samorzutnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. samorzutny: Samorzutnie zorganizowana zbiórka pieniędzy. Samorzutnie rozpadające się jądra atomów. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
żywioł — 1. Być, znaleźć się, czuć się, poczuć się w swoim żywiole a) «czuć się, poczuć się gdzieś dobrze, swobodnie»: Stewardzi zaczęli roznosić kielichy napełnione szampanem. Kapitan promieniał. Był w swoim żywiole, rozdając ze swej dwumetrowej… … Słownik frazeologiczny
aberracja — ż I, DCMs. aberracjacji; lm D. aberracjacji (aberracjacyj) 1. książk. «odchylenie od normalnego stanu umysłowego» Aberracja myślowa. Stan aberracji. ∆ biol. Aberracja chromosomów «zmiany w strukturze chromosomów pociągające za sobą zmiany… … Słownik języka polskiego
automatycznie — 1. «za pomocą automatu, samoczynnie, mechanicznie» Urządzenie sterowane automatycznie. 2. «bezwiednie, mimo woli, odruchowo, samorzutnie, machinalnie, bezmyślnie» Automatycznie kiwnąć głową. Potakiwać automatycznie … Słownik języka polskiego
autoutlenianie — n I chem. «reakcja utleniania przebiegająca samorzutnie pod wpływem tlenu atmosferycznego; samoutlenianie» … Słownik języka polskiego
dyfundować — ndk IV, dyfundowaćduje, dyfundowaćował chem. fiz. «o cząsteczkach stykających się substancji: ulegać dyfuzji; samorzutnie przenikać, mieszać się» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
ochotniczo — «jako ochotnik, w charakterze ochotnika, dobrowolnie, samorzutnie» Zgłosić się ochotniczo do pracy … Słownik języka polskiego
ochotnik — m III, DB. a, N. ochotnikkiem; lm M. ochotnikicy, DB. ów «człowiek zgłaszający się dobrowolnie, samorzutnie do jakiejś pracy, zwłaszcza do służby wojskowej» Walczyć jako ochotnik. Werbować ochotników. ◊ Pójść, zgłosić się itp. na ochotnika «pójść … Słownik języka polskiego
przyłączyć — dk VIb, przyłączyćczę, przyłączyćczysz, przyłączyćłącz, przyłączyćczył, przyłączyćczony przyłączać ndk I, przyłączyćam, przyłączyćasz, przyłączyćają, przyłączyćaj, przyłączyćał, przyłączyćany 1. «włączyć kogoś, coś do jakiejś całości; dołączyć do … Słownik języka polskiego
rozszczepienie — n I 1. rzecz. od rozszczepić ∆ fiz. Rozszczepienie jądra «podział jądra atomowego najczęściej na dwa fragmenty, zachodzący samorzutnie lub wskutek bombardowania jądra neutronami, protonami, kwantami γ i in., odbywający się z wydzieleniem wielkiej … Słownik języka polskiego
