- samotnie
- \samotnieej«w samotności, w odosobnieniu, bez towarzystwa»
Żyć samotnie.
Włóczyć się samotnie po parku.
Słownik języka polskiego . 2013.
samotnie
Look at other dictionaries:
samotnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} bez obecności, udziału innych; w odosobnieniu, w samotności : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lubił wędrować samotnie po górach. Ożenił się, gdyż nie chciał dłużej samotnie zmagać się z przeciwnościami losu.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głaskać — Życie, los itp. nie głaszcze kogoś (po głowie) «źle się komuś wiedzie, ktoś ma ciężkie życie»: Życie nie głaskało Christiansenów po głowie. Po przedwczesnej śmierci żony Ole musiał samotnie wychować czterech synów. DzPol 21/07/1998. Coś głaszcze… … Słownik frazeologiczny
spojrzeć — 1. Spojrzeć po sobie «spojrzeć jeden na drugiego porozumiewawczo, przyjrzeć się sobie wzajemnie»: Spojrzeli po sobie; znowu, jak już wiele razy, poczuli wyraźnie, że chłopak nie chce im powiedzieć o sobie nic bliższego. I. Jurgielewiczowa, Ten… … Słownik frazeologiczny
spoglądać — 1. Spojrzeć po sobie «spojrzeć jeden na drugiego porozumiewawczo, przyjrzeć się sobie wzajemnie»: Spojrzeli po sobie; znowu, jak już wiele razy, poczuli wyraźnie, że chłopak nie chce im powiedzieć o sobie nic bliższego. I. Jurgielewiczowa, Ten… … Słownik frazeologiczny
bezbronnie — przysłów. od bezbronny Wyglądała samotnie i bezbronnie … Słownik języka polskiego
ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… … Słownik języka polskiego
niedźwiedź — m I, DB. niedźwiedźedzia; lm M. niedźwiedźedzie, D. niedźwiedźedzi «Ursus, ssak drapieżny z rodziny o tej samej nazwie, obejmującej siedem gatunków; duże zwierzę o masywnej budowie ciała, krótkich silnych stopochodnych kończynach, szczątkowym… … Słownik języka polskiego
odludnie — odludnieej «z dala od ludzi, samotnie» Odludnie położona wieś, zagroda … Słownik języka polskiego
odyniec — m II, DB. odyniecyńca; lm M. odyniecyńce, D. odyniecyńców «stary dzik (rzadziej żubr) samiec żyjący przeważnie samotnie, z dala od stada» … Słownik języka polskiego
pić — ndk Xa, piję, pijesz, pij, pił, pity 1. «łykając wprowadzać płyn do żołądka» Pić herbatę, kawę, mleko, wodę mineralną. Pić łapczywie, duszkiem, jednym haustem. Pić z kubka, z kieliszka, ze szklanki. ◊ pot. Pić piwo, którego się nawarzyło «ponosić … Słownik języka polskiego
