- brunatnić
- ndk VIa, \brunatnićni, \brunatnićniłrzad. «zabarwiać na brunatno»przen.
Jesień brunatni drzewa.
brunatnić się «odcinać się brunatną plamą od tła, być brunatnym»Brunatnią się zaorane pola.
Słownik języka polskiego . 2013.
brunatnić
Look at other dictionaries:
brunatnienie — n I rzecz. od brunatnić, brunatnieć. brunatnienie się rzecz. od brunatnić się … Słownik języka polskiego
brunatnieć — ndk III, brunatniećeję, brunatniećejesz, brunatniećej, brunatniećniał, brunatniećnieli 1. «stawać się brunatnym» Brunatnieć od słońca. Palce brunatnieją od tytoniu. 2. «być brunatnym, odcinać się od tła brunatną barwą; brunatnić się» … Słownik języka polskiego
gronorost — m IV, D. u, Ms. gronorostoście; lm M. y bot. «Sargassum, glon należący do brunatnic, występujący w około dwustu pięćdziesięciu gatunkach, porastających podwodne skały u wybrzeży ciepłych mórz, zwłaszcza Morza Sargassowego; sargas» … Słownik języka polskiego
kłosek — m III, D. kłosekska, N. kłosekskiem; lm M. kłosekski 1. zdr. od kłos Młode kłoski żyta. 2. «część kłosa (kwiatostanu traw) składająca się z kilku kwiatów osadzonych na wspólnej, krótkiej osi oraz z plew i plewek» 3. bot. «Ectocarpus, krzaczkowaty … Słownik języka polskiego
listownica — ż II, DCMs. listownicacy; lm D. listownicaic bot. «Laminaria, glon morski, należący do typu brunatnic, o plesze płaskiej, liściokształtnej, osadzonej na trzonku; występuje w kilkudziesięciu gatunkach, głównie w rejonach północnych w strefie… … Słownik języka polskiego
miotełka — ż III, CMs. miotełkałce; lm D. miotełkałek 1. «mała miotła; narzędzie do czyszczenia ubrań, dywanów itp.» Miotełka ryżowa. Miotełka z piór. Czyścić coś, omiatać miotełką. ∆ muz. Miotełka dżezowa «metalowy przyrząd w kształcie miotełki używany w… … Słownik języka polskiego
paciorkowiec — m II, DB. paciorkowiecwca; lm M. paciorkowiecwce, D. paciorkowiecwców 1. biol. med. paciorkowce «bakterie kształtu kulistego lub owalnego, układające się parami lub w łańcuszki; niektóre z nich wywołują m.in. zapalenie płuc, anginę, płonicę, różę … Słownik języka polskiego
pławny — «ułatwiający pływanie, służący do pływania» ∆ Błona pławna «błona łącząca palce kończyn pływających ptaków, płazów, gadów i niektórych ssaków, pomagająca im przy pływaniu; błona pływna» ∆ Pęcherz pławny a) bot. «pęcherzykowata, wypełniona… … Słownik języka polskiego
sporofit — m IV, D. u, Ms. sporofiticie; lm M. y bot. «bezpłciowe pokolenie roślin (u brunatnic, mszaków, paprotników), wytwarzające bezpłciowe komórki rozrodcze; diploidalna faza przemiany pokoleń» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
